Pauline

Iets wat ik voor ik kinderen kreeg niet realiseerde is, dat mijn huis volledig overgenomen zou worden. Door mijn kleintjes en vooral ook door al het ondenkbaar vele en veelal ook lelijk gekleurde speelgoed. Wáár is mijn mooie en schone design gestylde huis? Ok, laat die bijvoeglijk naamwoorden maar zitten… WAAR is mijn huis?

Wat je niet wist over speelgoed.

Hoe leuk ik het vroeger ook vond, het eerste speelgoed voor je kleintje is over het algemeen lelijk. Echt lelijk. Het heeft lelijke kleuren, lelijke vormen en het allerlelijkst zijn de geluiden die eruit komen.

Aan het eind van de dag ligt het speelgoed werkelijk overal. In de woonkamer, in de keuken, in de wc, werkelijk geen enkele vloer is nog te belopen zonder je nek te breken. En het liefst legen de kleintjes al meegenomen zand uit de zandbak mee in hun broekzakken en opgerolde pijpen en legen ze die in jouw bed.

Speelgoed belandt aan het eind van de dag dus nooit, maar dan ook nooit in de juiste bak. Auto’s niet in de autobak, maar in de poppenwieg. Duplo wordt over het algemeen in de keukenkastjes gestopt. En zand, misschien had je al door dat dat een dingetje is, niet in de zandbak, maar in mijn bed.

Op een gegeven moment komen kinderen op een leeftijd waarop speelgoed leuk wordt. Bijvoorbeeld als ze oud genoeg zijn om met Playmobil en LEGO te gaan spelen. Dat is echt leuk, totdat je ’s nachts een keer moet piesen en met je slaapkop op een legoblokje trapt… Echt, ik wens het je ergste vijanden niet toe.

Er is overigens een ideaal stuk speelgoed. Het maakt niets vies, het maakt geen rommel en kleintjes kunnen er uren mee spelen: De Speelplank (nee geen aandeel). Het is ook lekker inspannend, zodat ze ’s avonds goed gaan slapen!

Daar staat tegenover dat er ook heel veel speelgoed bestaat wat verre van ideaal is. Het maakt alles vies, het maakt rommel en/of kleintjes zijn er heel snel mee klaar. Bellenblaas bijvoorbeeld: Mijn peuter heeft een potje bellenblaas. De eerste plens gaat er onderweg naar de tuin, in de woonkamer, al overheen. Op zich geen punt, kan ik dat stukje vloer mooi even dweilen. Maar het potje is standaard binnen drie minuten leeg omdat de peuter het nooit een keer langer dan drie minuten rechtop kan houden. Gevalletje snel klaar mee.

Een ander voorbeeld: Stoepkrijt. Echt mijn ergste nachtmerrie. Stoepkrijt is onhandig en geeft rommel. Reden 1, omdat mijn kleintjes een stoepkrijtje regelmatig in het sleutelgat proberen te stoppen (je zult het eens gebruiken waarvoor het bedoeld is). Reden 2. stoepkrijt mag niet heel blijven. Stoepkrijt moet stuk en dat resultaat bereiken ze het liefst door het krijtje zo hard mogelijk door de tuin te smijten. En geloof me, dat geeft rommel.

En dan die zandbak. Wat klonk dat leuk voor je kleintje. Lekker samen met je kleintje taartjes bakken in de zandbak, enig. Maar eerst ben je een jaar bezig met uitleggen dat dat taartje niet écht opgegeten kan worden. Vervolgens is het erg lastig te begrijpen dat het zand IN de zandbak hoort en niet ernaast. En als het moment van ‘jezelf ingraven’ gekomen is, vervloek je alle zandbakken op deze wereldbol. Dat is namelijk de grootste reden dat dat zand in je bed terecht komt.

Speelgoed wordt over het algemeen gebruikt voor zaken waar het NIET voor bedoeld is. Met een springtouw, ga je een paar keer touwtje springen en daarna bind je je broertje ermee vast. Een keukentje wordt gebruikt als klimtoestel. Het afneembare dak van de boerderij gebruikt mijn peuter als skateboard. En knikkers… Daar knikker je niet mee, die stop je in je neus.

Klein voorbeeldje van speelgoed dat zijn doel mist. Of juist heel letterlijk genomen wordt: Jumping Animals…

 Uitgelichte afbeelding: Shutterstock