De tas bij het outfit

Vanmorgen hebben jullie het outfit kunnen zien dat ik droeg tijdens de premiere van Marco Polo. Afgelopen week kwam er een pakketje van de V&D binnen wat uitermate goed had gepast bij dit outfit. Een handtas van het merk Parfois. De tas is gemaakt van kunstleder, zou ook niet anders kunnen voor de prijs van € 19,95

Helaas heb ik de tas dus niet mee kunnen nemen naar de wereldpremiere maar gelukkig hebben we de feestdagen nog voor de boeg en kan ik dit setje prima nog een keer aantrekken. Ik ben tenslotte geen Maxima die voor elke gelegenheid een ander outfit heeft.

In deze tas passen precies de spullen die ik nodig heb, mijn telefoon (uiteraard), mijn portemonnee en een halfvol pak billendoekjes. Tja, ik blijf een moeder en bovendien kan ik niet meer zonder billendoekjes, ik zou niet weten wat ik moet als straks al mijn kleintjes uit de luiers zijn. De tas kan in de hand gedragen worden, maar dan moet je wel heel selectief zijn met wat je in de tas stopt en vooral letten op het gewicht. Ook kan er een schouderhengsel aan de tas bevestigd worden, zodat je de tas over je schouder kan dragen. Dat laatste heeft mijn voorkeur, ik heb graag mijn handen vrij.

TAs-review

Op VD.nl hebben ze overigens een zeer groot aanbod aan tassen van veel verschillende merken in allerlei prijscategorieën. Voor mij sprong het merk Parfois en het merk Burkely (een iets andere prijsklasse door lederen materialen) er uit.

Het Marco Polo première-outfit…

Tja mensen. Ik ben een professioneel ontdekkingsmoeke, maar Amerikaanse premières maken mij toch wat verlegen en terughoudend. Ik heb geoefend met het nemen van selfies, echt waar. Maar een kiekje schieten voor een outfit-post… Dat is werkelijk waar niet in me opgekomen. En toen waren daar opeens de vele vragen naar het outfit dat ik droeg op de premiere van Marco Polo in NY. Na uitgebreid beschreven te hebben hoe ik aan het outfit gekomen ben, had ik mij niet gerealiseerd dat jullie mensen het ook daadwerkelijk wilden zien… En ja, van de originele avond heb ik nu dus nauwelijks fotootjes (buiten wat selfies om).

Dus, om te laten zien dat ik de beroerdste niet ben, heb ik mij nog een keer in het outfit gehesen. Speciaal. Voor jullie.
premiere-outfitIk vond het echt heel moeilijk om te beslissen wat voor outfit gepast zou zijn op zo een avond. In een lange galajurk zou ik mij echt niet gelukkig voelen. Ik moest wat stoers aantrekken om mij comfortabel in te voelen. Naar mijn idee is dit jurkje van de Zara precies wat ik nodig had. Niet over-dressed, maar ook zeker niet under-dressed. Stoere half hoge laarsjes van Sacha met uiteraard high-heels om mijn lengte nog wat te laten lijken.

Wat vinden jullie ervan?

Nog twee dagen (vanaf 12 december) en dan is de nieuwe Netfix Original serie Marco Polo te zien bij Netflix!

Spelen met Peppa

Laatst had ik het al over het succesvolle spel ‘Verstoppertje met Peppa‘. Maar met Peppa valt er meer succes te behalen. Zo hebben we nog twee leuke producten uit de Peppa-lijn ‘getest’.

We begonnen met de Junior Mandela Designer van Ravensburger. Een groot sjabloon waarmee je Peppa heel gemakkelijk kunt tekenen. Er is een zwarte stift bijgeleverd en drie potloden. Uiteraard was de zwarte stift meteen de favoriet voor de minipeuter. Ze begon heel netjes op het papier, maar al snel, zéér snel ging dat over van het papier naar haar eigen handen. Zwarte vingers krijg je dan, leuk joh! De peuter vond het leuk om even naar te kijken en om Peppa zelf een keer te tekenen. De zesjarige kan het beste haar ei kwijt in activiteiten als deze. Dat is wel te zien aan het standaard pakket creativiteit van minimaal 50 bladzijdes per dag dat ze produceert. En zo produceert ze ook met de Junior Mandela Designer mooie Peppa-kunstwerken.

peppa_edited-1

Het tweede pakketje is een Peppa strijkkralen doosje. En man, wat heb ik een hekel aan strijkkralen! Mijn zesjarige maalt er ook niet veel om, wellicht door de zeer beperkte introductie van het fenomeen strijkkralen, maar ook omdat het haar te priegelig is. Maar hé, Peppa is de trigger om er toch aan te beginnen.
Geduld wordt op de proef gesteld. Voor mijn zesjarige en ook zeker voor mij. Zo nu en dan heeft ze even mijn hulp nodig, anders duurt het haar véél te lang en dus waag ik mij ook aan de strijkkralen. Mijn dikke vingerstompjes zijn niet, ik herhaal niet geschikt om een strijkkralen kunstwerkje te maken, maar ik doe alles voor mijn kleintjes. En ja hoor, na een middagje ploeteren hebben wij als eindresultaat: Peppa! Van strijkkralen.

Draagmoeder gezocht…?

Ik kan mij een televisieprogramma van een aantal jaar geleden herinneren. Het heette ‘Draagmoeder gezocht‘. In het programma waren vier stellen te die met hulp van een draagmoeder een kind hoopten te krijgen. Bij sommige stellen kreeg ik een nare bijsmaak, maar andere kregen door het programma een hoog gun gehalte. Begrijp me niet verkeerd, ik gun iedereen een kindje, maar over de manier waarop valt te twisten.

Draagmoeder uit India

Zo reisde één stel naar India (in Nederland is commercieel draagmoederschap verboden) om daar een draagmoeder uit te zoeken. In India zaten een aantal moeders te ‘broeden’, voornamelijk met de reden om hun eigen kinderen te kunnen onderhouden. Dat is wat mij onder andere die nare bijsmaak gaf.

Draagmoeder zijn voor je eigen dochter

Er waren ook situaties waar ik een warm gevoel van kreeg. Bijvoorbeeld de moeder die draagmoeder wil zijn voor haar eigen dochter. Helaas is dat uiteindelijk niet gelukt. Of van de vrijwillige draagmoeder Cindy, die het stel Sven en Jeroen een eigen kindje gunde.
Hoe dan ook, de conclusie was duidelijk. Het is in Nederland niet gemakkelijk om aan een draagmoeder te komen. Maar een arts van het VU Medisch Centrum wil dat daar verandering in komt. In Engeland bestaat er een agentschap dat met vrijwillige draagmoeders werkt. De bedoeling van het agentschap is dat het stellen gemakkelijker wordt gemaakt om een draagmoeder te vinden. Deze arts, Roel Schats, vindt dat we moeten kijken of dat ook in Nederland mogelijk is.

Vrijwillig draagmoeder zijn

Om situaties als in India te voorkomen, vind ik het zo een slecht plan nog niet. Als een vrouw vrijwillig draagmoeder wil zijn, ervan uitgaande dat zij volledig achter haar keuze staat, is het toch fantastisch dat de grootste wens van een ongewenst kinderloos stel in vervulling kan gaan?

Wat vinden jullie van de situatie zoals deze nu is in Nederland betreft draagmoeders?

Wat geeft het gelukzalige gevoel?

Het is inmiddels alweer ruim een half jaar geleden dat ik mijn auto inruilde voor een bakfiets. Ooit dacht ik dat ik echt diepongelukkig zou worden zonder auto. Want hoe zou ik dan nog ergens moeten komen? Mijn hele sociale leven zou instorten en mijn shopverslaving zou ook zwaar in de problemen komen. Mijn sociale leven stortte al in bij het krijgen van kinderen en voor mijn shopverslaving is er internet. Thank god.

Nu na een half jaar, waar de zomer in viel, kan ik zeggen dat het prima te doen is zonder auto. Regelmatig zit ik op mijn bakfiets met mijn trots en met een big smile op mijn gezicht. En laatst had ik het ultieme gelukzalige gevoel toen ook nog de puppy zich in de bak bevond.

foto4

Nee, ik heb geen spijt van de keuze. Ik kom nog steeds overal waar ik komen wil. Maar of ik dat na de winter nog steeds kan zeggen? We zullen zien.

Om dat gelukzalige gevoel te krijgen heb ik dus niet perse een auto nodig. Maar als ik langs een aantal autosites surf en deze prachtige auto’s voorbij zie komen, zwijmel ik weg bij de gedachte om in zo een mooie, droge en warme auto te rijden. Maar zal het nou echt geluk toevoegen? Zal ik in zo een auto nog gelukkiger rondrijden? Of zou ik me in een Audi of Mercedes net zo gelukkig voelen als wanneer ik op mijn bakfiets zit?

Er zijn natuurlijk een aantal voordelen aan een bakfiets. Als er een onderdeel vervangen moet worden, kunnen de man en ik dat best samen oplossen. Het zelf repareren van een auto gaat ons iets minder goed af. Handige sites als deze, met onderdelen voor een auto, daar kunnen we voorlopig nog even wegblijven.

Ik denk dat het me (afhankelijk van het weer) om het even zou zijn. Het gaat er niet om hoe ik ze vervoer, maar het gaat erom wie ik vervoeren mag.  En zolang dat mijn schatjes zijn, zul je mij gelukzalig rond zien rijden.

Animal jurkjes On Sale!

Terwijl iedereen in de ban is van Sinterklaas en Kerst, ben ik het meest in de ban van de uitverkoop. Eindelijk weer even lekker losgaan en mooie items scoren. Zo is er hier en daar al 30% korting op kinderkleding en als supertip is er al 35% korting bij Olliewood! Ik zocht de leukste jurkjes in de categorie ‘Animal’ voor jullie uit én ze zijn on sale!

Animal-jurkjes

1. NoNo Panda jurkje uit de collectielijn ‘Just be Cute’, dat moet lukken met dit jurkje!
2. Roarrrr! De Bomba ‘Animal’ dress. Een schot in de roos of to much?
3. Nu we een hond hebben, zie ik ze opeens overal! Zo ook op deze Mexx sweatjurk.
4. Oeh, nog een gevalletje Love it or Hate it!  ‘Flower bugs’ van Molo
5. Daar heb je er weer één, nu van WILD (model Dogs)
6. En als laatste, mijn persoonlijke favoriet: Mim-Pi met poezen-print.

Elsa… Zullen wij een sneeuwpop maken?

Het is hier in huis een hot-item… Het verlanglijstje. Mijn kleintjes hebben veel verlangens, zo ook op hun lijstje. De zesjarige hopt van Lego Friends naar Barbies en van Little Pony’s naar de nieuwe CD van Kinderen voor Kinderen. Het laatste wat ik van haar gehoord heb, is dat ze alles van Pop Pixie wil hebben. Een beetje verwarrend is het wel voor Sinterklaas.

De peuter is iets gerichter. Planes óf Spiderman. Maar wat dan van Planes of Spiderman? Een handdoek, een boek, de film, de vliegtuigen, sticker… En dan ziet hij opeens zijn afstandbestuurbare auto weer staan. Daar wil hij er toch ook nog wel één van hebben… Het aanbod is ook wel gigantisch voor de kleintjes, wat de keuze niet makkelijker maakt.

De minipeuter heeft daar weinig tot geen last van. Zij is heel duidelijk. Als je haar vraagt wat voor speelgoed er op haar verlanglijstje staat, zegt zij zeer resoluut: FROZEN. En nee, niet alles van Frozen. De Elsa pop, dat is genoeg. Je kunt wel stellen dat we een die-hard Frozen-Fan hier in huis hebben. Zodra de melodie van ‘Let it go’ ingezet wordt, galmt de minipeuter het liedje heerlijk mee. En na 2684 keer de film gekeken te hebben, antwoordt ze nog steeds elke keer even enthousiast op de vraag wat zij wil kijken: FROZEN!

elsa

En nu maar hopen dat hun verlangens in vervulling gaan…

gesponserdepost

Tekenen dat je geen baby meer hebt…

Zoals ik vanmorgen al zei. Ik heb geen baby meer, nog wel in de luiers weliswaar, maar een baby ‘mag’ ik het niet meer noemen. Het leven met een newborn is compleet anders en kan ook behoorlijk ingewikkeld zijn zo nu en dan. Later realiseer je je hoe gemakkelijk een baby eigenlijk was. En als ik zo een dotje mens zie, vliegen er 10.000 vlinders door mijn buik en schreeuwt mijn hart om het te knuffelen.

Want dat is wat kleine baby’tjes willen doen. Knuffelen en kroelen. Hoe groter ze worden, hoe minder ze ervan moeten weten. En wat mis ik de stilte van een newborn. Want als kleintjes eenmaal kunnen praten, hoe handig ook, ze houden ook niet meer op. En ze horen ook alles! Echt, pas op wat je zegt *note to myself*.

Kleine baby’s maken ook geen rommel. Kleine peuters wel. En ze ruimen het niet op.

Dat die kleine mensjes groeien, heeft ook zo zijn voordelen. Zo houd ik bijvoorbeeld weer ruimte op mijn computer, fototoestel en telefoon over. Want die ‘ik maak 300 foto’s van hetzelfde moment fase’ is voorbij en beperkt tot ‘ik maak 10 foto’s van hetzelfde moment fase’. Dat scheelt toch.

Ook de luierbak is aan het eind van de dag niet meer tot de nok toe gevuld. De minipeuter krijgt alleen nog een schone luier als die op haar hielen hangt, of als ze gepoept heeft. Hoe vol met hydrofiele doeken, luiers, potjes en flesjes mijn (luier)tas ooit zat, nu heb ik geluk als ik de luier er niet vergeet in te stoppen.

Ook kan ik de boodschappen weer normaal kwijt in de achterbak, want een grote, lompe wandelwagen ligt er niet meer.

Uren heen en weer lopen met een huilend baby’tje op je arm en maar afvragen wat er toch aan de hand is met de kleine. Heeft het krampjes? Heeft het honger? Heeft het gepoept? Ik ben zó blij dat mijn kleintjes nu ‘gewoon’ kunnen vertellen wat er aan de hand is. Helemaal als het om eten gaat.

Dus hoe heerlijk en verleidelijk die kleine dottige mensjes ook zijn, en hoe graag ik er tien zou willen hebben. Ze worden ook groot. Gelukkig realiseer ik me dat ook en kan ik zeggen; Het is genoeg.

 

De Naïf Diaper Cream

Je kunt wel zeggen dat Naïf lekker aan de weg naar succes aan het timmeren is. Overal zie ik ze opduiken. Op beurzen, verschillende shops en zelfs als jurylid. En ook blijven ze uitbreiden met hun verzorgingsproducten. Onlangs brachten ze een verzorgende en verzachtende crème voor de babybilletjes op de markt: de NAÏF Diaper Cream.

Yes! Was het eerste wat ik dacht, want ik ben al best wel een beetje fan geworden van de Naïf verzorgingslijn. En shit (hoe toepasselijk) was het tweede wat ik dacht, want ik heb geen baby meer. Maar hé, ik heb er nog wel één in de luiers, dat telt ook! Dus ook dit product testten we maar al te graag voor Naïf.

De creme zit in een tube, dat is al +1 voor Naïf! Want hoe goor is het eigenlijk om steeds je vinger door een potje te moeten halen? Een tube is een stuk hygiënischer lijkt mij. Ik vind het in ieder geval prettiger. En dan die geur weer… HEERLIJK! Echt, ik houd er zo van. Ik omschreef het al eens eerder als een (kinderloze) vakantie naar Mexico! Liggen in het zonnetje in een prachtige binnentuin bij het zwembad van een heerlijk hotel. Ik denk er nog precies hetzelfde over. Vervolgens gaan we smeren. De crème bevat ingrediënten die helpen om luieruitslag te voorkomen en te herstellen. En ik weet het, beter voorkomen dan genezen. Toch smeer ik niet dagelijks de billen van de minipeuter in, eigenlijk alleen als er al een beetje rode uitslag verschijnt.
De creme smeert gemakkelijk uit, klontert niet en er blijft ook geen vetlaag op je vingers achter. En belangrijker nog, het herstelt het huidje volledig!

Naif-billencreme

Peppa, waar ben je?

Het afgelopen weekend hebben wij de helft van de tijd besteed aan verstoppertje spelen. Gelukkig hoefde ik mezelf niet in ingewikkelde bochten te wringen om me te verstoppen, we hadden daar een speciaal spel voor. En wat hebben we een lol gehad en lachen om onze minipeuter tijdens het spelletje ‘Verstoppertje spelen’.

We speelden het spelletje met Peppa, een spel van Identity Games. Eigenlijk is het de bedoeling dat je het spel met de bijgeleverde kaartjes speelt. Daarop staan afbeeldingen van plekken of voorwerpen waar je zoeken moet. De praktijk leerde ons al snel dat de kaartjes in ons gezin overbodig zijn. Peppa verstoppen en vervolgens zoeken is meer dan voldoende voor top vermaak.

Heb je weleens verstoppertje gespeeld met een tweejarige? Als je dat weleens hebt meegemaakt, zul je wel herkennen dat een peuter altijd op dezelfde plek gaat verstoppen en zoeken. En zo ook mijn minipeuter (ze zijn ook allemaal hetzelfde)! Als ik Peppa achter de bank verstopte, deed de minipeuter de volgende ronde precies hetzelfde. En was ze dan weer aan de beurt om Peppa te zoeken? Dan keek ze als eerste weer achter de bank. Maar Peppa was natuurlijk ergens anders verstopt… Peppa roept om de 10 seconde ‘Hier ben ik!’, ‘Ik ben verstopt!’ of ‘Kun je me vinden?’ en zelfs nog een ‘Joehoe!’.
Het koppie van de minipeuter sprak boekdelen bij het horen van het biggetje. Heel geconcentreerd probeerde zij tot zich te laten doordringen waar het geluidje vandaan kwam. En dan nog presteerde zij het soms nog om volledig de andere kant op te lopen. Maar dan het onvergetelijke koppie als ze Peppa toch wist te vinden… Prachtig!

Al met al is het een erg geslaagd spelletje voor de kleintjes waar we behoorlijk wat lol om hebben gehad. Het spel is verpakt in een mooi stevig blik en is onder andere verkrijgbaar bij Bol.com voor € 14,99.

peppa-verstoppertje-spelen