Pauline | Voormijnkleintje.nl | Pagina 188 van 243

Ahhh, jullie hebben een week van het hondenleven gemist he? Ze was en is er nog wel hoor en hoe! Groter dan ooit, actiever dan ooit en liever dan ooit. Lily groeit en leert snel. En wij ook. Zo leren wij dat we in onze consequente aanpak weer eens volledig gefaald hebben. Lily heeft dus een plekje op de bank bemachtigd. Maar ik kan ook met trots zeggen dat ik al zeker een week geen drol in de woonkamer gevonden heb! Ze is er nog niet (zindelijk), maar vooruitgang zit er zeker in.

Vanaf de dag dat Lily bij ons is, kruipt ze onder de oven. Ze heeft zelfs de onderkant van de koelkast een keer bereikt…

Lily is een prima speelkameraadje die nergens voor terugdeinst, maar de speelplank vindt ze toch te spannend.

En ook Elmo ziet ze niet als leuk speelvriendje. Maar als een rood gewaad dat ze verslinden moet.

Zoals ik al zei, het plekje op de bank…

liy

Wie laat wie uit?

bo-lil

Dikke pret zo een pup. Hoewel Lily daar anders over denkt zo te zien…

En Lily in de sneeuw. Huppel de huppel, totdat je begint aan een sneeuwpop. Dan gaat ze als een malle door het sneeuw met als doel de bal zo snel mogelijk geen bal meer laten zijn.

Spelen met je kleintje

Let is snow!?

Pauline

Er komt sneeuw aan! Schijnt. Of iedereen daar blij mee is? Nee dat denk ik niet. Maar ja, wat doe je eraan… Juist! Het beste ervan maken.

Ik ben iemand die de sneeuwbroeken en sneeuwlaarzen uit de kast trekt en mijn kleintjes mee naar buiten sleurt. Lekker sleeën, sneeuwballen gooien en een sneeuwpop maken. Je kunt je afvragen wie er meer plezier in heeft, de kleintjes of de moeder. Maar goed, als ze het écht koud krijgen en blauw aan beginnen te lopen, gaan we weer naar binnen.
Heerlijk, tintelende tenen en vingertoppen omdat je je bakkie warme chocolade melk te lang vast heb. Kortom, sneeuwpret is wel aan mij besteed, maar wel met verse en een dik pak sneeuw graag.

Doordat de sneeuwkansen de komende dagen groot zijn, zie ik ook weer allemaal sneeuwpret attributen voorbij komen. Was daar 10 jaar geleden geen slee te krijgen, nu vliegen ze om je oren. En ook de leukste varianten daarop, zoals deze sneeuwstep.

Met deze opvouwbare Kidscoot sneeuwstep kunnen kleintjes vanaf ongeveer 6 jaar door de sneeuw steppen en (leuker nog) van een helling glijden. Ook al is de sneeuwstep speciaal ontwikkeld voor kinderen van 6-14 jaar, in de praktijk blijkt hij geschikt te zijn voor iedereen. Yes! Nog meer sneeuwpret voor papa en mama! En de kleintjes natuurlijk…

Kinderen

Ik ben drie en ik heb de regie

Pauline

Mijn driejarige wordt bijna vier, nog een week! Gelukkig duurt het niet lang totdat mijn tweejarige drie wordt. Want drie jaar is zo een leuke leeftijd. Ze zijn zo lekker gezellig en zitten vol levensvragen. Waarom, hoezo, waarom, waarOM, WAAROM?? Oh ja en ze schreeuwen nooit!

Wel moet je om kunnen gaan met het leven in constante angst. Je weet namelijk nooit of je de boterham van je driejarige wel op de juiste manier gesneden heb. Wil hij vandaag 4 stukjes? Wil hij het dubbel? Dubbel in stukjes? Je weet het nooit. En weet je het wel? Dan kan dat zomaar opeens weer anders zijn.

Ook moet je je eigen kijk op kindermode bijstellen. Of gewoon loslaten. Tot je kleintje drie werd, liet hij of zij zich nog kleden, met als resultaat een onschuldig en schattig kleintje. Een driejarige staat erop dat zij zelf haar kleding uitzoekt, met als resultaat een onflatteuze hippie die zo uit de jaren ’70 komt stappen.

Boodschappen doen ging altijd heel gemakkelijk, je kleintje zat in het karretje en viel een beetje af te leiden met wat boodschappen die je in z’n handen drukte. Een driejarige jat je boodschappenlijstje en bepaalt wat er in je karretje terecht komt.

Als je de deur uitgaat moet je minimaal 10 minuten extra rekenen, omdat ze werkelijk alles zelf willen doen! Zelfs bij het zichzelf in de autostoel wurmen, dien je je handen thuis te houden! Want O wee, als je een zetje onder de billen geeft… Dan moet ALLES opnieuw!

Tot hun derde jaar was manipulatie en onderhandelen nog niet in die kleine hersentjes opgekomen. Maar hé, ze zijn drie en hebben de regie! Ze zouden de beste advocaten en onderhandelaren ter wereld kunnen zijn! Ze bezitten je, ze dollen met je hoofd en je hebt zelf niet door hoe je bespeeld wordt…

Ja, een driejarige is fantastisch om te hebben! Elke dag speel je in een film, geregisseerd door je eigen driejarige. En het mooiste is dat de woordenschat van een driejarige de prachtigste zinnen kan uitbrengen.

‘Mama, ik blijf voor altijd bij jou!’

‘Mama, jij bent de allerliefste van de hele wereld!’

‘Mama, ik hou van jou’

Ik heb de beste regisseur!

Afbeelding peuter regisseur: Shutterstock

Baby, Voor mama

De gedachtes van een nieuwe moeder

Pauline

Soms (heel vaak) denk ik terug aan die eerste week met mijn eerste kindje. Wow, wat een magisch gevoel was dat. En vooral ook de verwondering over sommige dingen, je knulligheid en onwetendheid, hilarisch als je er aan terug denkt!

Er zijn een aantal gedachtes waarvan ik denk dat die in elke (nieuwe) moeder weleens op zijn gekomen.

– Oh My Freaking God! I did it! Hallo rest van de wereld… Realiseren jullie wel wat ik heb gedaan?? Ik ben bevallen! Van een baby!!

– Ik denk dat ik nooit meer kan lopen.

– Hoe kan het dat ik één keer in de drie dagen poep en zo een minimensje 10x op één dag?

– OMG, ik heb er één met kikkerogen gebaard! Ik heb een kikkervisje!

– Zwarte poep? Waarom? Gele poep? Waarom?

– Wat ruikt mijn nek vreemd…

– De evolutie heeft gefaald. Een moeder heeft een extra hand nodig.

– Ik heb écht het mooiste mensenwezentje in de geschiedenis gebaard.

– Welke dag is het? Welke maand überhaupt??

– Waarom huilt ze? Wat doe ik fout? Heeft ze nu weer honger?

– Wat maakt ze gekke bewegingen in haar slaap! Is dat wel normaal?

– Thank God voor Google!

– Zal ik de deur opendoen? Of zal ik eerst even mijn tiet terug in de bh stoppen?

– Stop alsjeblieft met huilen tijdens het avondeten!!

– Wat is dit zwaaaaaar! (Maar zo waard, duh)

Afbeelding: Shutterstock

Kinderen, Lekkers voor je kleintje

Aan tafel!

Pauline

Dat kale bord macaroni waar ik het laatst over had, dat schotel ik mijn kleintjes natuurlijk niet elke avond voor. Nee, ik doe echt mijn best in de keuken, maar het valt niet mee om aan ieders wensen te voldoen. Het avondeten kan bij ons dus alle kanten op gaan. Het kan super gezellig zijn en iedereen eet goed van zijn eten, dan eten we patat (of spinazie à la crème). Of het is één groot drama, een fiasco, een chaos. Dan eten we broccoli, spruitjes, andijvie, bietjes… of een ander soort groente.

Aan de laatste foodtrends hoef ik me ook al niet te wagen. Ik heb het geprobeerd hoor! Een soort fruitshakie, maar dan met avocado en spinazie erdoor gemixt. De peuter keek er vol afschuw naar en keerde het al snel de rug toe, zelfs de man riep een harde ‘gatverdamme’ uit. En eerlijk? Nee, ik vond het zelf ook niet zo een succes.

Maar het schijnt dat ik daar niet de enige in ben. Uit een onderzoek van de Ouders van Nu en FrieslandCampina bleek dat de meeste ouders de foodtrends (quinoa, Goji-bessen, kokossnippers, wagyu en amandel melk) liever aan zich voorbij laten gaan. Het mag allemaal wat simpeler aan tafel. Ze maakten een video van tafelmomentjes met kleintjes.

Oh yes Please… Simpeler, graag! Dit zijn mijn drie etertjes aan tafel:

De zesjarige
Als de zesjarige in de middag vraagt wat we ‘s avonds eten, is eigenlijk geen enkel antwoord het juiste, want alles is vies. Er is voor haar maar één goed antwoord: patat met spinazie à la crème. Bij groene dingetjes gaat ze gillen (behalve bij spinazie à la crème). Bij groene groente gaat ze gillen (behalve bij spinazie à la crème). Bij rode ook. Pannenkoeken moet ze niet, want daar zitten harde randjes aan. Poffertjes mogen daarentegen wel (van hetzelfde beslag) gebakken worden. Het Diva-gedrag is overigens niet terug te vinden in hoe ze haar eten eet. Het bestek kan na het eten weer regelrecht de la in, want eten met je handen gaat haar prima af.

De peuter
Voor de peuter hebben we dubbelzijdig plakband nodig om hem een schrale 5 minuten aan tafel te laten zitten. Nee, hij is meer van het lopend buffet. Een hapje hier, een hapje daar. Proeven is wel één van zijn kwaliteiten, tot rauwe ui en prei aan toe. Inmiddels weet hij wel wat eten met je doet. Hij vertelde me laatst dat ik beter niet meer kon eten, want ik werd wel erg groot… En bedankt!

De minipeuter
De minipeuter is een bodemloze put. Één van de eigenschappen die ze van haar moeder heeft. Haar bord kan niet snel genoeg gevuld worden. Na wat gecommandeer over eten op haar bord en het vlees snijden, begint ze heerlijk aan haar maaltje. Het liefst met macaroni of rijst. En vaak gaat het bordje tot de laatste korrel leeg. Maar er zijn ook zeker gerechten waar ze niks van moet hebben en dan begint ook de minipeuter hierin wat Diva-gedrag te vertonen…

Hoe zijn de tafelmomentjes met jullie kleintjes? Gaan jullie voor simpel en ben je blij dat er überhaupt iets in gaat of ga je voor de foodtrends en heb je een tafel vol fijnproevers?

Kinderboeken, Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… Totdat je een bieb-pas had

Pauline

Sinds kort zijn we lid van de bibliotheek. Misschien een beetje aan de late kant gezien de leeftijd van mijn zesjarige, maar het was tot voor kort simpelweg niet nodig. We hadden zelf de halve bibliotheek aan prentenboeken thuis liggen, waar we de komende 20 jaar nog uit kunnen voorlezen. Maar de zesjarige ging naar groep 3 en daar leert ze lezen. Ze leert het uit de zogeheten Avi-boekjes wat begint met ‘ik vis mis’ of ‘ik pak maan’. Echt veelbelovende verhalen zeg maar. Boekjes die wij in ieder geval niet op voorraad hebben in onze persoonlijke bibliotheek.

Lid van de bieb dus. Wat ik niet wist…

Ik wist niet dat boekjes op tijd terugbrengen zo moeilijk kon zijn. Ondanks dat we er nu regelmatig komen en mijn kleintjes er zich volledig thuis voelen (als in jassen uit, schoenen uit, haar los, enzovoorts), is het mij nog geen één keer gelukt om de boekjes op tijd te retourneren. We hebben het in het afgelopen half jaar zelfs al gepresteerd om een boek te laten verdwijnen, zomaar opeens, foetsie, weg! Uiteraard, nadat ik de rekening betaald had, kwam de man met een boek aanzetten wat hij in zijn auto onder alle koekkruimels vond. Het boek van de bieb.

Ik wist niet dat mijn kleintjes langer dan 5 minuten stil konden zijn. Maar in de bibliotheek kunnen ze dat, echt waar. Misschien komt het door de dreigende blikken van de bieb-medewerkers. Of misschien kunnen ze hun eigen gegalm niet aanhoren in de mega stille ruimte.

Ik had het niet verwacht, maar mijn kleintjes vinden het fantastisch in de bieb. Ook al moeten ze hun mond zoveel mogelijk dichthouden. Eigenlijk is een uitje naar de bibliotheek heel relaxed. Mijn peuters vermaken zich, mijn zesjarige leert lezen en ik kan even heerlijk ontspannen.

bieb

Kinderboeken, Kinderen, Spelen met je kleintje

10x de leukste prentenboeken voor je kleintje

Pauline

Wat is een prentenboek? Prentenboeken zijn zeer aantrekkelijk voor peuters, naast een leuk verhaal heeft een prentenboek ook aantrekkelijke illustraties. Een goed en leuk prentenboek nodigt uit om interactie te hebben met je dreumes, peuter of kleuter.

Deze top 10 leukste prentenboeken is niet geselecteerd door een jury van jeugdbibliothecarissen, maar door mijn eigen kritische dreumes, peuter en kleuter.

1. Floddertje! Wie houdt er nou niet van Floddertje? Mijn kleintjes kunnen zich in ieder geval heel erg goed identificeren met Floddertje. Of ik daar nou zo blij mee moet zijn… In dit boek zes verhaaltjes met steeds weer andere belevenissen over het zich voortdurend vuil makende meisje Floddertje. € 15,95 – Bestellen >>

2. Willem is een humeurige en mopperende zeerover, maar blijkt uiteindelijk een klein hartje te hebben. Door het piraten thema is het vooral voor de jongens een erg leuk boek! Aanrader! Woeste Willem. € 13,95 – Bestellen >>

3. De eerste uit de officiële Prentenboeken top 10. Piep wil oversteken. Onder het mom van ‘ze leren er ook nog wat van’ is dit een erg leuk boekje, ook voor de hele kleintjes. € 6,95 – Bestellen >>

4. Het glimt en het blinkt, kleintjes kunnen er uren naar kijken. Een verhaal met een moraal. Trots en ijdel en toch geen enkele vriend omdat hij alles voor zichzelf houden wil. De mooiste vis van de zee. € 14,95 – Bestellen >>

5. De Gruffalo. Al jaren een absolute favoriet hier in huis! Wie niet sterk is moet slim zijn en dat is kleine muis! € 13,95 – Bestellen >>

6. Ook dit boekje is uitverkozen tot één van de 10 mooiste prentenboeken van 2015. Snel naar huis, kleine muis Een muisje wil heel graag naar huis, maar kan de weg in het donker niet vinden. Spanning alom en toch ook wel weer erg grappig. € 12,95 – Bestellen >>

7. Pas op! Dit boek bijt! Ook dit boek staat in de Prentenboeken top 10. Een boek dat in het teken staat van interactie. Grappig en origineel! € 9,95 – Bestellen >>

8. Als iedereen slaapt Over een meisje dat midden in de nacht wakker wordt en gaat doen waar ze zin in heeft. Vooral de tekeningen in dit boek trekken de aandacht. Ook dit boek staat in de Prentenboeken top 10 € 14,50 – Bestellen >>

9. Een oude bekende en nog steeds favoriet! Raad eens hoeveel ik van je hou Over Hazeltje en Grote Haas die aan elkaar graag laten zien hoeveel ze van elkaar houden. Gegarandeerd dat je in een vertederende voorlees-kwartiertje met je kleintje hebt. € 13,95 – Bestellen >>

10. En als laatste: Koning Koen en de draak Ook in dit boek zijn de tekeningen favoriet en het thema ‘Draken’ doet het ook altijd goed bij de peuters. € 14,95 – Bestellen >>

Kinderen, Overige

Opvoeden zonder straffen en belonen

Pauline

Afbeelding: Shutterstock

Ik ben ooit begonnen in het boekje ‘Opgroeien in vertrouwen’ met de ondertitel ‘opvoeden zonder straffen en belonen’. Ik zag het helemaal zitten. Zo een opvoeding ging ik mijn kleintjes geven. Ik ging ze niet opvoeden, ik ging ze begeleiden in het vinden van hun eigen ik, zonder geschreeuw en te dreigen. Straffen en belonen kwamen daar ook niet in voor en beloningssystemen al helemaal niet!

Toen mijn eerste kleintje een babytje was, ging deze methode prima. Ik hoefde haar niet te straffen en te belonen. Ik hoefde haar alleen maar te voeden en te verzorgen. En lief te lachen. Maar opeens begint zo een baby te bewegen en altijd net de andere kant op als jij zou willen. Maar goed, je hebt in je achterhoofd dat je je kleintje wil begeleiden in haar eigen tempo van ontwikkelen, zodat zij kan worden wie zij werkelijk is. Klinkt mooi, vind je niet?

Maar toen kwam nummer twee en kreeg ik het drukker. Nog een kleintje om te begeleiden naar een waar en puur mensje. Nummer één begon wat verschijnselen van jaloezie te vertonen en ik vroeg me af hoe dat nou kon? Toch accepteerde ik het gedrag en probeerde ook hier mijn kleintje te begeleiden zonder het meteen af te straffen. Maar toen begon dat kleintje haar nieuwe broertje met het hamertje van haar hamertje tik spel op zijn hoofd te rammen, voor de tachtigste keer… En voor ik het wist zat mijn kleintje op de trap.

Nee, opvoeden zonder straffen en belonen was voor mij te mooi om waar te zijn. Maar beloningssystemen… Die hield ik buiten de deur.

Totdat mijn dochter epilepsie kreeg en daar medicijnen voor moest slikken. Na een week stiekem het medicijn door haar drinken te hebben gedaan, hebben we toch open kaart met haar gespeeld. Het stiekeme gedoe voelde niet goed en aangezien ze een lange tijd aan de medicijnen vast zou zitten, was het beter om de waarheid op tafel te leggen.

En daar was het dan. Het beloningssysteem. Als ze haar drankje (door haar drinken) in één keer opdronk, mocht zij een sticker plakken. Twee keer per dag, een hele week, met als beloning een klein cadeautje. En het werkte, het werkte verdomde goed! Mijn dochter kreeg haar medicijn en ik kreeg rust.

Ik ben nog steeds geen grootgebruiker van beloningssystemen. Laatst ontving ik er een aantal van Gastouderland waar het oog van mijn zesjarige op viel. Zij zag er wel wat in en dus ben ik weer overstag gegaan om een beloningssysteempje te beginnen. De afspraak was dat alledrie de kleintjes de héle nacht in hun eigen bed zouden slapen, twaalf keer. Toen ze de eerste nacht ook daadwerkelijk alledrie in hun eigen bed geslapen hadden, was ik toch een beetje beduusd. En overrompeld.

Was de oplossing nou zó simpel?

Kind

Slaaptekort

Pauline

Elke ouder heeft ermee te dealen. De één kan er prima mee omgaan, voor de ander is het een grote vijand die je in een monster laat veranderen. Slaaptekort. Ik krijg al vlagen van misselijkheid als ik het woord hoor. En toch heb ik door de jaren heen, naast een flinke dosis koffie, een aantal manieren gevonden om het slaaptekort te beperken, zonder dat mijn kleintjes daar erg in hadden!

Zo blijkt verstoppertje spelen een prima powernap te zijn! Regel is wel minimaal tot honderd tellen! Mag je je verstoppen? Naar bed, onder de dekens, meteen! Je houdt minstens 90 seconde over om je powernap te doen. Mag je tellen? Vertel je kleintjes dan na een kwartier dat je ze écht niet kon vinden.

Als je kleintje vraag: ‘Mam zullen we vechten?’. Zeg nooit nee! Altijd met beide handen aangrijpen. De momenten dat je voor dood speelt, zijn prima momenten om je powernap te doen.

Of zet de autobak neer, ga op de grond liggen en zeg dat jij de autobaan bent. Je kleintjes vinden het fantastisch! Jij kan rustig liggen en ondertussen krijg je een soort van massage. Nee, ik stel inderdaad geen hoge eisen aan een massage.

En als je kleintje vraagt om mee te spelen met vadertje en moedertje, EIS de rol van baby op! En spreek met je kleintjes af dat je dit de hele middag met ze gaat spelen. Een langere powernap ga je niet krijgen.

En zo kom je toch je dag weer door. Succes!

Afbeelding: Shutterstock

Een hondenleven, Overige

Een hondenleven! Week 8

Pauline

“Kom Lily, kom! Zit, zit, ZIT! Goedzooooo. Brave hond!”, mijn minipeuter heeft het er maar druk mee. Ze doet hard haar best om te helpen met het opvoeden van onze puppy. Maar de minipeuter en ik zitten niet altijd op één lijn met de opvoeding en dat geeft wel eens strubbeling en onhandige situaties. Zo helpt de minipeuter Lily de hele dag om op de bank te komen en ben ik de hele dag bezig om Lily er weer af te krijgen. En waar ik regelmaat probeer te krijgen in het naar buiten gaan, gooit de minipeuter te pas en te onpas de deur open. Nee het valt niet mee, het opvoeden van een kindje, uhhh hondje!

Maar ik blijf mijn best doen, want je krijgt er zoveel voor terug he?

foto