Ken je deze nog? Wat ik zeg en wat zij hoort…
Ik heb haar nog steeds. Het meisje dat volledig haar eigen gangetje gaat, haar eigen plan trekt. En het is nog steeds zo dat als ik iets zeg, zij iets totaal anders hoort. Echt waar. Het is nog steeds onverklaarbaar.
Naast dat ze iets compleet anders hoort dan dat ik zeg, ziet ze ook hele andere dingen dan dat ik zie.
Ik zie namelijk een rommelige slaapkamer vol met papier, en ander speelgoedzooi, een verpeste muur met tekeningen van stift en een vloer waar niet over gelopen kan worden zonder een blokje lego in je voet te nagelen.
Zij ziet een gezellig kamertje waar ze uren in kan spelen, want er ligt genoeg en waar ze haar creativiteit kwijt kan op de muur. Ze ziet een paadje tussen al haar geliefde speelgoed, waar ze overheen kan om in haar bed te kunnen komen.
Ik zie een moeder die wanhopig ‘nee’ aan het schudden is.
Zij ziet een moeder die het een uitstekend idee vindt.
Ik zie een huishouden dat ontploft is. Een berg was waar een week voor nodig is. En een toilet wat geen 5 minuten schoon kan blijven.
Zij ziet een huis waar ze woont en waar ze zich thuis voelt. Een berg was waar ze haar lievelingsjurkje tussenuit kan plukken en een toiletpot die met je knuffelen kan… Waarom??
Ik zie een bord macaroni met kaas en komkommer. Niet echt iets om trots op te zijn.
Zij ziet haar lievelingseten.
Ik zie een gat in haar legging en een verwassen jurkje.
Zij ziet haar lievelingsjurk met comfortabele legging.
Ik zie een bank die ooit bakken met geld heeft gekost en waar nu de penstrepen op staan en gaten in vallen.
Zij ziet een bank waar ze op kan zitten. En soms op kan springen. En soms op geknoeid kan worden.
Ik zie een hond die elke dag een portie terreur moet incasseren.
Zij ziet het perfecte speelmaatje waarmee ze knuffelen kan en eindelijk iemand om de baas over te spelen.
Ik zie een moeder in de spiegel met wallen tot op haar knieën en met haar haar in een staart. Of knot. Elke dag.
Zij ziet haar moeder.
Ik zie een moeder die het soms behoorlijk verprutst.
Zij ziet haar moeder die van haar houdt.
Hoop ik.
Afbeelding: Shutterstock
Uiteraard bleef het niet bij de kip. We gingen ook nog voor de spareribs. Gelukkig heeft de Carrefour alles en zo kwamen we op de camping met een pak spareribs. Amateur als ik ben, realiseerde ik me een beetje te laat dat de spareribs voorgegaard waren en dus niet geschikt voor in de Crock-pot. Deze gingen rechtstreeks op de bbq en dat maakte gelijkstand.
