Het krijgen van een dochter was voor mij, als vrouw, een droom die uitkwam. De man daarentegen moest even wennen aan het idee. Een dochter, nog één van het andere geslacht in huis, wat moest hij daar nou weer mee? Toen onze eerste dochter eenmaal geboren was, vielen alle zorgen en clichés weg. We hadden een baby! Een kindje, helemaal van onszelf.
Maar door de jaren heen, zijn daar toch wel een paar dingetjes, feitjes, die gelden voor een vader met een dochter. Lees meer
Als het maar gezond is. Ik ben inmiddels allergisch voor de uitspraak. Want heb je enig idee wat je hiermee zegt? Hoe het overkomt? Is het echt een voorwaarde om een kindje op de wereld te zetten?
Ik heb altijd een voorkeur gehad voor het geslacht. Achteraf blijkt, ik hou van beide. Ik heb ook altijd voorkeur gehad voor gezondheid, en achteraf blijkt, ik hou van beide.
Maar toch, als ik nu de uitspraak ‘als het maar gezond is’ hoor, gaan mijn haren rechtovereind staan. En natuurlijk is het fijn om gezonde kinderen te krijgen en scheelt dat een hele hoop grijze haren. Maar wat als je geen gezonde kinderen produceert zoals ik? Wel hele leuke overigens, maar niet gezond. Is het leven dan minder waard? Of haal je juist meer uit het leven?
Ik denk aan het programma van Johnny de Mol, dat afgelopen week de Televizier Ring won, het fantastische SynDROOM. Hét bewijs dat gelukkig zijn, belangrijker is dan gezond.
Gelukkig zijn, dat is wat mij betreft het belangrijkste. Dus kunnen we de uitspraak ‘Als het maar gezond is’ vanaf nu inwisselen voor ‘Als het maar gelukkig is’?
En precies zoals Johnny zei, meer verdraagzaamheid, meer respect en meer liefde voor elkaar, hiermee kunnen we misschien bereiken dat wat meer mensen gelukkig zijn op deze aardkloot.
Voordat je moeder wordt, krijg je te pas en te onpas de welbekende adviezen naar je hoofd geslingerd.
‘Geniet nu maar van je rust, want dat is straks voorbij.’
‘Ga nu nog lekker samen weg, want dat gaat straks niet meer lukken.’
‘Neem een lekkere lange douche, want… blablabla’
En het is allemaal waar hoor! Gewoon goed bedoelde adviezen, van een persoon die zelf heel graag nog zou wíllen genieten van de rust, lekker samen weg wil met haar partner of die lange douchebeurt met beide handen zou aangrijpen.
Maar waar over gezwegen wordt, is de grote hoeveelheden poep, waar je als ouder opeens mee te maken krijgt.
Om maar te beginnen met de beginnersfout. Waarom zegt niemand dat je niet, ik herhaal niet met je vinger de achterkant van de luier open moet trekken om te checken of je daar wellicht een bolus aan zal treffen. Jouw vinger belandt namelijk negen van de tien keer in de bruine derrie die tot aan het randje van de luier is gekomen.
Of wat dacht je van die andere beginnersfout… Het is zo jammer dat je zelf moet uitvinden dat je er altijd vanuit moet gaan dat een bruine vlek poep is en géén chocolade.
Om de één of andere reden ontwikkel je ook een bepaald talent als spoorzoeker. Je ruikt poep, maar waar komt het vandaan? Is het jouw kind? Is het mijn kind? Laten we gewoon onze neus even tegen die pamper aandrukken om het zeker te weten.
Eén van de mooiste poepherinneringen die ik heb, is dat mijn baby na een dag huilen bij op de huisartsenpost belandde, die ik overigens zelf gebeld had omdat ik ervan overtuigd was dat er iets niet goed met hem was. Toen de dokter besloot om eerst zijn temperatuur te meten (je weet waar), was daar ook meteen het probleem dat naar buiten kwam. Over de hand van de dokter, tegen haar witte muur… Mooi verhaal.
Op een gegeven moment denk je na een intensieve zindelijkheidstraining (ahum), wel even klaar te zijn met al dat gepoep. Maar gek genoeg beland je van de poepluier-fase in de poeppraatjes-fase, waarin elke zin wordt beëindigd met poepie-scheetje-kak. Het is overigens ook wel weer een fase waarin je je kleintje heel gemakkelijk op kunt vrolijken. Roep gewoon ‘Poep!’ en er verschijnt gegarandeerd een glimlach op het bekkie van je kleintje.
Wat je van tevoren ook nooit had kunnen bedenken, is dat je ooit zou gaan juichen bij iets wat met poep te maken heeft. Denk aan het eerste drolletje in het potje. Of bij die drol die er eindelijk na een week (van slapeloze nachten) ineens uitkwam bij je kleintje, wat een opluchting was dat! Het was een dansje waard.
Tja… Poepadvies.
Ik weet ook niet waarom ik al dit bovenstaande schreef.
Het was in ieder geval geen ongevraagd advies.
Mocht het wel zo overkomen. Excuus.
Fijne dag verder.
Hoewel de temperaturen aanvoelen alsof de kerstvakantie voor de deur staat, hebben we eerst de herfstvakantie nog voor de boeg. Als je het mij vraagt, gaan we lekker met een kleedje op de bank knuffelen en Netflix kijken. Maar de kleintjes willen meer.
Daarom ben ik maar eens op onderzoek uitgegaan naar wat er, naast een boswandeling en een bezoekje aan de bibliotheek, allemaal te beleven valt deze herfstvakantie.
Naturalis Biodiversity Center is een internationaal opererend onderzoekscentrum, oftewel een leuk museum voor kinderen… In de herftsvakantie organiseert Naturalis allerlei herfstvakantieactiviteiten voor jong en oud. Demonstratie fossielen uitzoeken: Ga op reis door de geschiedenis aan de hand van miljoenen oude botjes, tanden en kiezen. Kijk en teken: Kies een fossiel schelpje, een vlindervleugel of een zaadje uit en probeer het net als de wetenschappelijk tekenaars van Naturalis zo precies mogelijk na te tekenen. Doe en ontdek: Kies een van de honderd objecten en ontdek alles over krokodillenhuiden, mammoetbotten en hyenadrollen. Aanraken is verplicht! Dagelijks van 10.00 tot 17.00 uur. Verrassingsvertelkar: Het onderwerp en de plaats van de kar verschillen per keer. Leer alles over opzetten, gesteenten, dino’s of superzintuigen.
En nog veel meer. Kijk in de agenda voor de exacte data en tijden van alle activiteiten.
Op het familie evenement van het jaar zijn er een oneindige hoeveelheid LEGO steentjes waar de fans naar hartenlust mee kunnen spelen. Er vinden dit jaar weer tal van leuke activiteiten plaats die het spelen met LEGO stenen een geheel nieuwe dimensie zullen geven. Terug van weggeweest is de fenomenale LEGO douche! In de LEGO Star Wars area worden echte scenes nagespeeld, spannend in het donker! Disney daagt je uit voor een actieve stormbaan race en er is wederom een indrukwekkende tentoonstelling te bezoeken met LEGO creaties gebouwd door AFOL’s (Adult Fans of LEGO). Prima vermaak voor jong en oud dus!
Klik hier voor meer informatie rondom het LEGO World programma.
Kasteel Hoensbroek doet een oproepje: kom verkleed als musketier en ontvang 50% korting op de entree. Kasteel Hoensbroek is een van de mooiste en grootste kastelen van Nederland. In dit kasteel neem je deel aan de nieuwe Musketiersbelevenis Code M; via spannende speurtochten doorkruis je het kasteel en leer je over de musketiers.
Meer info over openingstijden en toegangsprijzen vind je hier.
Met dit koude weer is Speelnatuur Tiengemeten een ruig dagje uit voor het hele gezin, alleen voor de echte Die-Hards! Maar oh zo leuk en echt zo een plek in eigen land die je gezien moet hebben.
Tot 1 november is Speelnatuur Tiengemeten geopend dus ook in de herfstvakantie kan er volop gespeeld worden.
De wondere digitale LEGO-wereld van Minecraft ontdekken? Ook dat kan deze herfstvakantie in MOTI’s interactieve game-omgeving Minecraft at the Museum. In MOTI, Museum of the Image in Breda, kun je zowel online als offline kennismaken met de wereld van Minecraft. Minecraft at the Museum is een interactieve speelomgeving, die niet alleen heel leerzaam voor jong & oud is, maar vooral ontzettend cool om te ervaren!
Op woensdag 28 oktober vindt in MOTI een Minecraft wedstrijddag plaats! Bouw een object in Minecraft en beoordeel elkaars creaties. Nieuwsgierig? Check het hier.
Je zegt dat je huis netjes en schoon is. Maar ik geloof je niet. Het is bijna net zo een bende als de mijne. Het kan niet anders. Die plaatjes die je op Instagram zet, zijn niet de realiteit. Al de zooi op de tafel heb je een veeg gegeven, de rotzooi op de vloer heb je in een hoek geduwd en je kleintje in haar kekke jurkje was bij het laatste stukje witte schone muur, of niet dan?
Zeg het maar hoor, als ik het helemaal verkeerd zie. Want dat kan, ik heb het ook weleens mis. Maar toch heb ik hier veel over nagedacht en kan ik gewoon niet geloven dat het bij jou altijd netjes en schoon is.
Als ik door mijn huis loop en rondkijk, denk ik bij mezelf ‘wat the heck is er hier toch gebeurd?’. Hoe, HOE kan het dat werkelijk in elke kamer, de woonkamer, de keuken, de hal, de badkamer, de slaapkamer, o-ver-al ligt troep. Alsof iedereen hier in huis speelgoed rond spuugt, papier niest of zoals Elsa ijs uit haar vingertoppen laat komen, zo kunnen wij stof in de rondte laten dwarrelen. Poef, poef, POEF!
Ja, beste moeder waar het geen bende in huis is, vertel mij nou eens. Hoe doe jij dat? Want al is het hier een keer netjes, binnen een uur van menselijke aanwezigheid is het weer een complete bende. Na elke maaltijd staat het aanrecht vol. En nee, dat kan niet altijd gelijk de vaatwasser in, want ook die is vol.
De vaatwasser doet er zo een twee uur over om schoon te worden. Negen van de tien keer kom ik er pas na een uur achter (of dan pas heb ik er zin in) dat de vaatwasser leeggeruimd en weer gevuld kan worden. Dat houdt in dat het aanrecht minimaal de helft van de dag gevuld staat met wachtende vaat. Oftewel, het aanrecht is grotendeels van de tijd meer gevuld dan leeg.
De badkamer. Dé plek waar de was zich verzameld. En echt waar, ik heb attributen die zouden moeten helpen om een geordend huishouden te hebben, zoals een wasmand. MAARRRR…. Dan zou het ook wel handig zijn om de was in de wasmand te mikken en niet er naast.
En dan het speelgoed. Ik weet niet hoe jij dat doet, beste moeder waar het geen bende in huis is, maar sinds de kleintjes hier in huis zijn gekomen zijn mijn fancy woonaccessoires vervangen door plastic troep die heel veel herrie maakt. Ze noemen het ook wel speelgoed. Al vraag ik me af of dat wel de juiste benaming is voor deze aftandse crappy zooi, aangezien de kinderen het vooral gebruiken om op één hoop te gooien midden in een kamer. Om er vervolgens doorheen te banjeren en het eenzaam achter te laten. En dit allemaal binnen vijf minuten ná het opruimen van hun kamertje…
Al zou ik een keer flink de bezem door dit hele *piep* huis halen, binnen no time is het alsof er een bom in de kruipruimte is ontploft.
Echt. HOE DAN, BESTE MOEDER, hoe?
Als ik denk aan jouw perfect gestylde Instagram woning, dan ga ik het liefste in een foetushouding liggen janken en vraag ik mezelf serieus af hoe ik kan overleven in deze omstandigheden.
En ja, ik voel me verslagen als ik de trapkast open en word aangevallen door een stofzuigerslang, een dweilstok en krat oud papier. Alsof het een teken is. Of als ik eindelijk de 20 stapels babykleding heb gesorteerd om weg te geven. En vervolgens toch weer in een hoek van de kamer zet. Want tja…
Nogmaals, HOE DAN, BESTE MOEDER, hoe?
En vertel me niet dat ik mijn kleintjes moet leren om hun speelgoed op te laten ruimen, voordat ze ander speelgoed pakken. Want dan mag je me toch even vriendelijk uitleggen hoe je dat dan doet zonder te veranderen in een krankzinnige schreeuwkoningin.
Misschien is dat het. Misschien is het niet mijn aard.
Of ik ben gewoon heel onhandig. Of lui.
Of, beste moeder… jij liegt.
Of je bent geniaal.
Kan ook.
Mijn kleuter is vier en zit logischerwijs op de kleuterschool. Op de kleuterschool ziet en leert hij van alles. Het is ongelofelijk hoe snel hij een ontwikkeling doormaakt. Hij leert er onder andere op een stoeltje zitten, langer dan vijf minuten achtereen. Hij leert er spelletjes doen en hij leert er samen spelen met vriendjes.
Hij leert er allemaal wilde ongecontroleerde bewegingen, wat hij dan weer vechten noemt. Hij leert er overigens ook allerlei nieuwe woorden bij, waarvan ik ze nog niet uit het bekkie van mijn kleuter had verwacht.
Nee, ik sta er echt verstelt van hoe zo een juf dat met dertig van die kleine murmels allemaal voor elkaar krijgt. Wat ik al vier jaar allemaal probeer bij te brengen, doet zij even in een half jaartje. En dan maal dertig. Maar toch is er nog werk aan de winkel, daar kwam ik van de week achter toen mijn kleuter mij een boekje wilde voorlezen.
Uiteraard kan hij helemaal nog niet lezen. Hij is vier! Maar hij is wel druk bezig met letters en in zijn beleving kan hij al een aardig woordje lezen.
Letter voor letter, spellen we samen het woord.
“E-Z-E-L-S-O-O-R”
“En wat staat er dan?” Vraag ik hem in de veronderstelling dat hij ezelsoor zal zeggen…
“BOEK!”, antwoordt hij trots.
Tja…
Ik laat hem in de waan en lees het BOEK aan hem voor. Het blijft tenslotte lezen voor beginners.
Mijn 7-jarige en ik liggen regelmatig samen in de clinch, oftewel in een negatieve spiraal. Dat komt niet door haar, dat komt niet door mij, het komt door de omstandigheden. Lekker makkelijk natuurlijk, om de omstandigheden de schuld te geven, maar ik voel me al schuldig genoeg, dus ik schuif het op de omstandigheden.
Wat ik allemaal uitblaat tijdens zo een negatieve spiraal, dat is niet fraai. Dat weet ik en daarom voel ik mij er ook zo schuldig over. Voor elke negatieve uitspraak, zijn er tien positieve uitspraken nodig om de schade een beetje te herstellen. En daarnaast hebben positieve woorden ook een duurzaam effect op je kleintje, daar ben ik van overtuigd.
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
Een boek dat zelfs hondenhaters in hun hart zullen sluiten.
Een hondje is buitengewoon gelukkig in het gezin waar hij woont. Hij houdt vreselijk veel van zijn baasjes en de kinderen, en hij weet zeker dat ze ook héél veel van hem houden. Ze roepen immers altijd zijn naam: ‘Nee!’ Als hij hun eten voorproeft. Als hij hun kranten opruimt. Als hij hun bed opwarmt. Als hij schatten opgraaft in de tuin. Toch is er één ding dat hij niet begrijpt… Waarom hebben ze een halsband voor hem gekocht met daarop de naam Max?
Een boek waar kinderen én volwassenen absoluut vrolijk van worden, of je nou van hondjes houdt of niet!
Prijs € 13,95 – Bestellen >>
Ik zit met mijn peuter in een speeltuintje. Ik moet van haar in het speeltoestel wat een vliegtuig moet voorstellen gaan zitten. Ze geeft duidelijke instructies. Braaf en gedachteloos volg ik ze op.
Mijn telefoon heb ik (vrijwel standaard) in mijn hand. Ik check mijn mail. Mijn Twitter en tik Instagram nog een keer aan. Niks veranderd sinds 3 minuten geleden, wat een teleurstelling. Facebook nog maar een keer dan.
“Mama. Mama. Mama. Kijk door het raampje. Mama. MAM-MA.”
‘Huh?’ Oh het raampje. ‘Waar dan?’
‘Hier mama, kijk door het raampje, we zijn in Azië.’
Ik neem het vaag in me op. Azië galmt het ergens in mijn achterhoofd. Wacht…. Zei mijn peuter nou ‘we zijn in Azië’? Tjonge, ze blijft me verwonderen. Een Facebookbericht over Justin Bieber zijn piemel overigens ook. Die klik ik toch even aan. Al grinnikend zit ik naar mijn beeldschermpje te staren, terwijl mijn peuter haar grootste fantasieverhalen op me afvuurt.
‘We gaan héééél ver vliegen. MAma, blijf uit het raampje kijken, mama, mama, mamaaaaa…’
O ja, we zitten in het vliegtuig en we gaan naar Azië. Azië, hoe komt ze daar toch bij bedenk ik me terwijl ik mijn telefoon vergrendel.
‘Mama, je moet nu hier zitten.’ Beveelt mijn peuter.
‘Hmmm, daar is het nat, vind je het goed als ik hier blijf zitten?’ Vraag ik haar.
‘O, okay’ Soms is ze zo lekker makkelijk die peuter van mij.
Ze gaat weer door met haar vliegtuigfantasie. En ongemerkt zit ik weer door mijn Instagram tijdlijn te scrollen, wederom met weinig vernieuwende plaatjes.
Shit hey, wat zit ik nou toch de hele tijd op dat beeldschermpje te kijken, denk ik bij de laatste teleurstelling van weinig nieuws. Nu doe ik dat ding in mijn broekzak en speel ik even mee in de fantasie van mijn peuter.
Yep, zo een moeder ben ik. Zo een moeder die meer naar haar beeldschermpje kijkt dan naar haar spelende kleintjes in de speeltuin.
Maar weet je, ik hoef ook niet elk sprongetje, draaitje, dansje, lachje te zien. En ik wil ook niet in elk fantasietje meespelen. Ik heb namelijk de hele ochtend al gekeken wat mijn kleintjes deden.
Ik heb gekeken hoe ze wakker werden terwijl ik ‘wakker worden, wakker worden’ voor ze zong, om vervolgens een ‘laat me slapen!’ toegesnauwd te krijgen. Ik heb gekeken hoe ze hun kleding binnenstebuiten en achterstevoren aantrokken en hoe ze in gevecht waren om hun eigen sokken aan te trekken. Ik heb met verwondering gekeken hoe ze hun ontbijt naar binnen werkten en hoe de helft van het beleg op hun wangen eindigde. Ik heb gekeken hoe ze nog een dansje deden voordat ik honderd keer beval om schoenen aan te trekken. Ik heb gekeken hoe ze hun klasje binnen wandelden en hoe ze hun vriendjes begroetten. Ik heb mijn peuter geduwd op de schommel tijdens ons wandelingetje terug naar huis. Ik heb gekeken hoe ze al kletsend terug naar huis liep. Ik heb gekeken hoe ze met de poppetjes van de PLAYMOBIL hele verhalen uit het echte leven naspeelden. Ik heb gekeken hoe ze een puzzel van 50 stukjes maakten. Ik heb gekeken…
En soms kijk ik even naar mijn telefoon. Want stel je voor dat je de piemel van Justin Bieber zou mislopen… 😉
Met het kinderboekenweek-thema Raar maar waar, kan een boek met experimentjes en proefjes natuurlijk niet uitblijven…
Met spulletjes die je in bijna iedere huiskamer en in ieder keukenkastje vindt, kun je de meest waanzinnige experimenten uitvoeren. Tover je huis of tuin om tot laboratorium en maak verfbommen en olifantentandpasta, laat kristallen groeien, vulkanen uitbarsten en cd’s vliegen, bouw je eigen lavalamp en ontdek hoe je een ei kunt laten stuiteren.
Jesse Goossens verzamelde spectaculaire, spannende en sensationele proeven. Linde Faas laat op haar kenmerkende, vrolijke wijze alles kleurrijk exploderen. Het resultaat is een feestelijk boek voor uitvinders in de dop en alle andere tovenaarsleerlingen. Jong én oud zal de verleiding niet kunnen weerstaan om alles zelf uit te proberen.
Prijs: € 12,50 t/m 5 december – daarna € 16,95 – Bestellen >>
Leeftijd: 7+