Wat er zich afspeelt in mijn hoofd, de eerste vier minuten van de dag

Sinds ik moeder ben, werkt mijn brein dag en nacht. Dat is geen gave, dat is een moeder-brein, denk ik. Vanaf het moment dat ik wakker word, tot het moment dat ik weer in slaap val, en daarna.

Mijn hoofd is gevuld met dingen die ik moet doen en met dingen die mijn kleintjes moeten doen. Gevuld met dingen die ik moet onthouden en dingen die mijn kleintjes moeten onthouden.

mama is moe

Soms is er weleens een storing in mijn hoofd, dan weet ik bijvoorbeeld dat ik écht wat aan het huishouden moet doen, maar het gebeurt gewoon niet. Of ik heb acute korte termijn geheugenverlies en dan heb ik wat extra hulp nodig, zo maak ik boodschappenlijstjes, deze wijn moet ik onthouden lijstjes en ideeën-lijstjes om over te schrijven.

Hoe dan ook, het is druk in mijn hoofd. En dat begint al bij het wakker worden. Want dit is wat er zich afspeelt in mijn hoofd, de eerste vier minuten van de dag.

Lees meer

Een kwart van mijn leven besteed ik aan wachten… op mijn peuter

Het is werkelijk een wonder dat ik elke ochtend voor 8.30 op school aankom. Mijn peuter, degene die niet naar school hoeft, beweegt zich namelijk zeer, zéér langzaam voort. De evolutie gaat nog sneller.

Als ik haar helemaal haar gang laat gaan wat aankleden betreft, wat ze overigens erg op prijs stelt (alles zelluf doen!), dan moet ik daar een decennium voor uittrekken. U begrijpt, dit is elke ochtend een discussie. Haar sokken, ze mag haar sokken zelf doen. Als de ingang van haar sok dan voor de 800ste keer tussen haar tenen blijft hangen, bied ik toch vriendelijk nogmaals mijn hulp aan. Uiteraard wordt dit geweigerd. Dit riedeltje begint nogmaals als ze aan haar schoenen begint.

Zoals ik al zei, het is een wonder dat ik elke ochtend voor 8.30 op school aankom.

Lees meer

Zo geef ik mijn zoon meer zelfvertrouwen (hoop ik)

Net als met het eten (vanaf 4 maanden een fruithapje/vanaf 6 maanden een fruithapje of wel pindakaas/geen pindakaas), zijn er ook voor het opvoeden steeds weer andere regeltjes. Wel complimentjes geven/geen complimentjes geven, want daar krijgen we narcistische kindjes van. In deze ga ik persoonlijk voor de ‘wel complimentjes geven’. Want soms kan iedereen wel een beetje positiviteit en zelfvertrouwen gebruiken.

zelfvertrouwen jongen

Bij jongens gaat dat net even anders dan bij meisjes. Niet dat ze nooit weinig zelfvertrouwen kunnen hebben, maar ze gaan daar net even wat anders mee om. Jongens hebben nu eenmaal minder de neiging om emotioneel te exploderen zoals meisjes dat kunnen.

Mijn kleutermannetje heeft, ook al is hij klein, behoorlijk wat zelfvertrouwen. Maar nu ga ik niet achterover leunen en denken dat mijn taak is volbracht. Nee, ik moet dat zelfvertrouwen in hem blijven pompen, zodat hij een zelfverzekerde jongeman gaat worden.

Lees meer

Koffie!!!

Er zijn van die dingen waar een moeder niet meer zonder kan. Eén daarvan is Netflix, ja laten we eerlijk zijn… Maar ook de kinderwagen en anders wel een draagdoek. Of die joggingbroek die inmiddels met je kont vergroeid is.

Maar bovenal is het een heerlijk, lekker warm bakkie koffie!

Helaas raak ik mijn heerlijke warme bakkie koffie regelmatig in de ochtendchaos kwijt. Ik weet dat ik hem gemaakt heb, maar ik weet niet waar ik hem gelaten heb. Want dan heeft die weer zitten kakken, die kan haar gymkleren niet vinden en de derde moet ik van de hond afplukken.

Lees meer

‘Als het maar gezond is!?’ Het vervolg…

Vorige week schreef ik een blog over de uitspraak: ‘Als het maar gezond is!?’. Dit schreef ik natuurlijk niet zomaar. Ik worstel met met twee onmogelijke keuzes. Misschien is de keuze van buitenaf simpel gemaakt. Maar voor mij als moeder, die midden in dat vuur staat, is het een keuze die ik niet wil maken.

Ik zal wat duidelijker zijn.

Zoals sommige van jullie weten, heeft mijn oudste dochter last van epilepsie. Zij kreeg hiervoor medicijnen. Het lukte nog niet om de juiste medicijnen voor haar te vinden, bij epilepsie is daar niet één specifieke oplossing voor. Het is een zoektocht. Deze zoektocht duurt inmiddels al twee jaar. En voor mij voelt het nu alsof ik mijn dochter al voor twee jaar zoek ben. Soms is ze daar, maar meestal is het alsof ik haar niet ken. De medicijnen hebben invloed op haar karakter en naar mijn idee stompen ze haar ontzettend af.

Ik schreef hier al eerder over. Hier en hier.

Bijna twee weken geleden besloot mijn dochter om haar drankje (limonade gemixt met de medicijnen) niet meer te nemen. Ze vond het vies en ze kreeg het echt niet meer naar binnen. Wat we ook deden, en dat was over het algemeen niet leuk, we kregen het niet meer bij haar naar binnen.

Van binnen vroeg ik mij af wat meer schade opleverde? Deze helse strijd, twee keer per dag. Of deze helse strijd niet, maar wel de kans voor mijn dochter om zo nu en dan neer te vallen én meerdere absences per dag te hebben (die bovendien met medicijnen ook nog niet onder controle leken).

Ik gaf de strijd op.

Mijn dochter stopte met de medicijnen en bloeide binnen een week op naar een gezellig meisje. Ze werd opener, ze omarmt het leven meer, ze is scherper en ze kan bepaalde dingen veel beter accepteren. En, het belangrijkste (voor mij) ze is naar eigen zegge gelukkiger. En hoe gek het ook klinkt, wat is het fijn om mijn eigen dochter weer te herkennen.

Maar ze heeft ook al de consequenties van het niet slikken van haar medicijnen moeten ervaren. Zo heeft ze een verjaardagsfeestje van een vriendinnetje gemist door een epileptische aanval. Wat deed dat pijn in mijn hart, omdat ik wist hoeveel zin mijn meisje in dit feestje had. Maar door die stomme aandoening moest zij dit nu missen.

Ook wordt haar vrijheid beperkt. Ze mag bijvoorbeeld niet alleen zwemmen. Het verkeer is onveilig en ik kan haar niet de vrijheid geven die elke andere 7-jarige wel krijgt.

En hier sta ik dan. Met mijn dochter. Tussen twee hete vuren. Wel medicijnen of geen medicijnen. Geluk of gezondheid (lees: beter functioneren in de maatschappij)?

Gaat ze weer aan de medicijnen, dan verlies ik haar weer zoals ze nu is, zichzelf. Wordt haar koppie weer op slot gezet en kan ik voor mijn gevoel geen contact met haar, met wie ze is, krijgen. Geen medicijnen, dan wordt ze beperkt in haar ontwikkelingen doordat ze niet kan opgroeien als ieder ander ‘normaal’ meisje, maar ze is wel wie ze is; zichzelf.

Gezond gaat ze voorlopig niet worden. Ik wil dat ze gelukkig is. Mijn God, wat wil ik graag dat zij gelukkig is.

Als het maar gezond is? Als het maar gelukkig is!

Suske en Wiske de musical – De Circusbaron

Wie kent ze niet? Suske en Wiske. Nou Uhhh, mijn kleintjes kenden ze niet. Want hoe logisch ze voor ons, als ouder, ook klinken, ik heb nog nooit voorgelezen uit een van de stripboeken. En aangezien de man hier alle stripboeken ergens in een stoffig hoekje heeft opgeborgen, was het ook wel logisch dat mijn kleintjes ook nog nooit van ze gehoord hadden.

Het was dus hoog tijd om de stripboeken onder het stof vandaan te halen en te introduceren aan mijn kleintjes. Want Suske en Wiske, het populaire stripduo, zijn alweer 70 jaar een feit en dus bijna nostalgisch. De verhalen zijn humoristisch maar ze beleven vooral ook veel avonturen. En dit doen ze samen met Tante Sidonia, Lambik, Jerom en natuurlijk Schanulleke.

Vanavond gaat de familiemusical Suske en Wiske, De Circusbaron in première

En dat zal ongetwijfeld een heel fijn feestje worden. Wij zagen afgelopen maandag deze voorstelling tijdens een try-out in het theater Gooiland in Hilversum en dus kunnen we alvast een tipje van de sluier oplichten.

Het verhaal.
Wanneer de oersterke Jerom op mysterieuze wijze wordt ontvoerd, springen Suske en Wiske vol enthousiasme in een nieuw avontuur. Lambik is dit keer echter niet van de partij, zijn komisch talent is namelijk in de smaak gevallen bij de ringmeester van een groot circus (Ben Cramer) die Lambik een baan als Clown, ofwel Circusbaron aanbiedt. Lambik neemt de baan aan, maar ontdekt al snel aanwijzingen die leiden in de richting van de verdwenen Jerom. Hij besluit zijn vrienden in te schakelen en zo belanden Suske, Wiske, Sidonia, Lambik en Jerom in de wervelende wereld van het Circus, vol list en bedrog. Zouden onze helden ook dit avontuur weer tot een goed einde kunnen brengen?

SUSKE EN WISKE MET LEEN VANDERSTEEN

Ik wist niet zo goed wat we verwachten konden, want na musicals als Assepoester en Rapunzel is dit toch even een ander genre. Maar vanaf het eerste aanstekelijke lied zaten we erin. Persoonlijk vond ik dat Lambik een beetje te overheersend was, maar goed, dat is hij in de stripboeken ook. Dat neemt niet weg dat Robbert van Unnik zijn rol fantastisch neerzet. En daarnaast vond ik Tante Sidonia, Eline Schmidt, haar rol fenomenaal spelen. Precies zoals je Sidonia uit de stripboeken kent. En natuurlijk Ben Cramer die overtuigend de rol van de ringmeester vervult.

Mijn kleintjes hebben een compleet andere voorkeur, wat betreft de opvallende spelers. Zij gaan ‘gewoon’ voor Suske en Wiske.

suske-wiske

Naast de fijne spelers, is de vrolijke muziek ook iets wat lang blijft nagalmen. Zeker als je je kleintjes na afloop een cd’tje met alle liedjes geeft. Het kost €10,00, maar is het dubbel en dwars waard.

Een aanrader? Absoluut! Maar… Ja er is een ‘maar’. Deze musical is een aanrader, maar wel voor kinderen vanaf 6+. Dat wordt er ook bij vermeld, maar het is ook zeker waar. Voor jongere kinderen is het verhaal gewoon niet te volgen en duurt de voorstelling te lang.

Kijk voor meer informatie en de speellijst op www.SuskeenWiskeDeMusical.nl

Het grote speelgoedboek

Inmiddels hebben we het speelgoedboek, van een grote speelgoedwinkel om precies te zijn, al een tijdje in huis. Je kunt je misschien wel een klein beetje voorstellen hoe zo een speelgoedboek er na een paar weekjes uitziet. Mijn kleintjes begonnen heel netjes te bladeren in het boek.

Verwonderd keken ze naar al het speelgoed wat aangeboden wordt door de speelgoedwinkel.

“Mam, ik zet wel even een kruisje bij alles wat ik hebben wil.” En ik dacht, handig zo een verlanglijstje. Hoef ik alleen maar even te kijken in het speelgoedboek waar een kruisje bij staat en het Sintcadeau is binnen.

En als ik dan eindelijk het verkreukte en half gescheurde speelgoedboek onder ogen krijg, zie ik dat mijn kleintje alle, maar dan ook alle items uit het blad heeft aangekruist.

speelgoedboek

Daar gaat het handige verlanglijstje…

Maar gelukkig ken ik mijn 7-jarige wel een beetje. Ze houdt van roze, van Barbie, van LEGO Friends, van Little Pony, van PLAYMOBIL, van verkleden, van film kijken, van spelletjes spelen, van knutselen, van buiten spelen…

Holy shit! Ook dit jaar wordt het weer een pittig klusje voor de ‘Sint’ uhuh wink-wink. Helemaal als je bedenkt dat de peuter en kleuter ook een heel duidelijk maar allesomvattend verlanglijstje hebben.

Is LEGO WORLD een bezoekje waard?

Gisteren vond het officiële startsein van 15 jaar LEGO WORLD in de Jaarbeurs Utrecht plaats. En wij brachten met de kleintjes ook een bezoekje aan dit spetterende familie evenement. Ja het is echt een familie evenement, want ik weet niet wie er meer zijn ogen heeft uitgekeken. De man of de kleintjes…

Er zijn heel veel redenen om een bezoekje te brengen aan LEGO WORLD en er is één reden om het niet te doen.

Redenen om wél LEGO WORLD te bezoeken

De voornaamste reden is natuurlijk de vele, véle LEGO blokjes in één ruimte. Ik bedoel, er worden per dag meer dan 5.000 LEGO bouwwerken gebouwd tijdens dit evenement. Het is een waar LEGO blokjes walhalla. En tja, wat zou LEGO WORLD zonder LEGO blokjes zijn? Zou je denken… Maar voor mijn kleintjes geldt, wat zou LEGO WORLD zonder springkussens zijn?

Dat neemt niet weg dat ze de LEGO Star Wars area, de LEGO Friends Popstars show en natuurlijk LEGO Ninjago óók ontzettend cool vonden!

En natuurlijk de fenomenale LEGO douche! Terug van weggeweest!

Als je even van je man af wilt, dan kun je die het beste parkeren bij LEGO Mindstorms of bij de afdeling technisch LEGO.

Op het jaarbeursplein in Utrecht wordt er een poging gedaan om het wereldrecord ‘de hoogste toren van LEGO steentjes’ te verbreken! Voor elke gebouwde meter doneert de LEGO Groep maar liefst 1000 euro aan ‘SOS Kinderdorpen‘!

Sommige kinderen zijn als de dood voor mensen in grote pakken, je weet wel, van die mascottes. Mijn kleintjes waren dat vroeger ook, maar op de één of andere manier is het tij gekeerd en willen ze nu met elk figuur dat er rondloopt op de foto. Bij LEGO WORLD lopen er genoeg rond, daar kunnen ze dus hun lol mee op.

En de reden om LEGO WORLD niet te bezoeken

Omdat je de kleintjes, zelfs na sluitingstijd, niet meer (op een normale manier) mee naar huis krijgt…

LEGO WORLD is er nog tot en met 27 oktober, elke dag van 10.00 tot 17.00. Kijk hier voor meer informatie rondom het LEGO World programma.

Ze komen er wel

kinderen moeder

Je kent vast de quote ‘behind every great kid is a mom who’s pretty sure she’s screwing it up’ wel. Wat een waarheid! Want wat je ook doet, bij alles kun je je wel afvragen of het wel de juiste keuze is.

Maar weet je, je kleintje is geweldig en ook al denk je dat je het allemaal aan het screwing uppen bent, ze komen er wel.

Ook als je…

Als je consequent de opvoedboeken aan het negeren bent. Ze liggen er al een tijdje klaar voor, maar intussen trekt de nieuwste Jill Mansell toch echt meer aandacht.

Als je op sommige avonden de bedtijd door de vingers ziet. Als ze bijvoorbeeld nog lekker een film aan het kijken zijn of plotseling samen super lief spelen. Of als je zelf gewoon nog geen zin hebt om die kleintjes het bed in te mikken.

Of als je een keer nee zegt tegen de vraag om te komen helpen op school en ja zegt tegen elk sportclubje, muzieklesje, discoavondje en elke andere extra activiteit buiten school om. Kinderen hebben het zo druk tegenwoordig? Moeder heeft wat meer rust nodig tegenwoordig…

Als je het niet voor elkaar krijgt om sokken te laten matchen.

Of je kleintje zijn handschoenen aan te laten houden.

Als je je kinderen tv laat kijken. Of met de iPad laat spelen. De duur hiervan laat ik maar even in het midden…

Of als je toch weer een keer uit je plaat gaat, ook al had je jezelf nog zo voorgenomen om niet meer te gaan schreeuwen.

Als je je kleintje borstvoeding geeft. Of flesvoeding. Helemaal geen voeding, dan moet je je zorgen gaan maken.

Of als je aan het einde van de dag er achter komt dat je kleintje nog steeds in zijn pyjama rondbanjert. Zoiets heeft zelfs een naam: pyjamadag.

Als je 80% van alle knutsel- en tekenwerken wegmietert en ook nog vergeet om er een foto van te maken.

Of als die verrekte tandenfee weer eens jullie huis voorbij gevlogen is.

En óók als je een Happy Meal van de McDonalds een avondmaaltijd (niet elke avond, duh) noemt. Of als je kleintje zijn gehele kindertijd het zonder bento lunch of lieve broodtrommelbriefjes moet doen.

Ze komen er wel!

 

Afbeelding: Shutterstock

Review: Eendjesdans

Je zult het misschien niet geloven, maar Sinterklaas en Kerstmis liggen alweer op de loer. En omdat je nog niet genoeg wordt doodgegooid met extra dikke speelgoedboeken en reclames op tv, kun je de komende periode regelmatig een review van een spelletje of een stuk speelgoed op Vormijnkleintje.nl verwachten. Gewoon, omdat we graag willen dat je zeker weet welke spelletjes en speelgoed je voor je kleintje in huis haalt.

Vandaag beginnen we met een spel voor de allerkleinsten: Eendjesdans van Goliath Games.

Eendjesdans bestaat onder meer uit een vijvertje en twaalf gele eendjes. Doel van dit geheugenspel is om als eerste drie eendjes met jouw symbool uit de vijver te vissen en dat terwijl de eendjes er vrolijk op los kwaken.

Om de vijver te laten draaien heb je twee AA batterijen nodig. Deze zijn niet inbegrepen, maar gelukkig hebben we tegenwoordig een voorraadje batterijen klaarliggen. Iets met misgrijpen in het verleden. Voordat je de eerste keer kan spelen, moet je ook nog alle oogjes en de vier symbooltjes opplakken. Tip: voor het beste resultaat doe je dit zónder peuters.

Als alle voorbereidingen getroffen zijn, kan het spel beginnen. Elke speler kiest eerst zijn eigen symbool, dat je zojuist op de onderkant van de eendjes heb geplakt. Druk vervolgens op de oranje knop in het midden van de vijver. Dan begint er een monotoon motortje te draaien en hoor je voortdurend kwak kwak. Om de beurt pak je een eendje en kijk je op de onderkant naar het symbool. Bij het juiste symbool mag je het eendje houden, anders gaat het terug in de vijver. Het terugzetten is voor een peuterhandje een hele uitdaging, aangezien de vijver gewoon door blijft draaien. Dit kan een eendenopstopping veroorzaken. Een mogelijkheid is natuurlijk om even op de oranje knop te drukken en de ronddraaiende vijver even stop te zetten. Of je ziet het als een oefening oog-hand-coördinatie.

Het spel is afgelopen als een van de spelers de drie eendjes met zijn of haar symbool uit de vijver heeft gevist.

Zoals je ziet, een 7-jarige heeft wat uitdaging erbij (haar DS) nodig. Maar de peuter blijft ronde na ronde doorspelen.
De 7-jarige is wat sneller uitgekeken en richt zich al snel weer op haar DS. Maar de peuter blijft ronde na ronde doorspelen.

Het spel is genomineerd voor Speelgoed van het Jaar 2015, terecht? Jaaaa! Aldus mijn peuter.

Simpel spel, maar voor peuters een groot plezier.

Adviesprijs: € 19,99 – Bestellen >>