Gelukkige kinderen, daar gaan we voor

Als je zwanger bent en iemand je vraagt of je voorkeur hebt voor een jongen of een meisje, dan komt meestal het correcte antwoord: ‘Als het maar gezond is’. 

Ondertussen droom je stiekem van een meisje of een jongen, maar net wat je voorkeur is. En als je kleintje dan na negen maanden broeden geboren wordt, is gezondheid inderdaad een hele fijne bijkomstigheid en kan het je eigenlijk maar vrij weinig schelen of er een aanhangsel aanhangt of niet.

Als je kleintje dan eenmaal het daglicht heeft gezien, krijg je nog steeds allerlei vragen en opmerkingen op je afgevuurd. Het begint met vragen als ‘Slaapt je kleintje al door?’ en ‘Loopt jouw kindje al?’. Naarmate ze wat groter worden ‘Waar gaat je kind straks naar school?’, ‘Hopelijk doet hij het een beetje goed op school’ en ‘Heeft hij veel vriendjes en vriendinnetjes?’.  Lees meer

Een beetje jaloers

Het hebben van kinderen is genieten, ja toch? Van die wangetjes, handjes en voetjes om op te vreten zo schattig. Van die grappige uitspraken die onbewust met het liefste stemmetje uit zo een guitig mondje komen. Van die twinkelende oogjes die je aankijken en de warmste armpjes om je nek.

Zo kostbaar. Zo onbetaalbaar.

En hoewel het onwijs genieten is om ouder te zijn, ben ik toch een beetje jaloers. Jaloers op mijn kleintjes. Wat zou ik soms graag weer even terug willen, weer even klein willen zijn. Het leven van een kind kan zo eenvoudig zijn en ze kunnen zo lekker ongegeneerd dingen doen waar je als volwassene niet meer mee wegkomt.  Lees meer

Ik ben die thuisblijfmoeder, die de hele dag niks zit te doen

Zo. Hatsee. Ik heb het gezegd. Ik ben die thuisblijfmoeder, die de hele dag ‘niks‘ zit te doen en wacht tot de man weer thuiskomt.

thuisblijfmoeder

Want dat is wat je denkt toch? Het is in ieder geval wat ik dacht. Ik wilde spannende series kijken en eindelijk een keer alle seizoenen van Lost uitkijken. En lekkere taartjes bakken, terwijl mijn kleintjes lief (op één plek) met hun speelgoed spelen. Ik dacht er zelfs aan om te beginnen aan de trilogie van de Da Vinci Code als de kleintjes hun middagdutje deden. En uiteraard zou het huis lekker opgeruimd en schoon zijn én ook blijven.

Daar zou ik allemaal tijd voor hebben als ik thuis bij de kleintjes zou zijn. Dacht ik.  Lees meer

Mama is ziek versus papa is ziek

Het is duidelijk. Het griep-seizoen is in volle gang. Het heerst, zoals we dat medelevend naar elkaar knikken. En tijdens dit seizoen moeten heel veel moeders er helaas ook aan geloven. En nee, het is niet toegestaan. Want die avondmaaltijd moet toch op tafel komen, er moet iets met die kinderen gebeuren en ja, ook die hond blijft je vragend aankijken.

En daar is dan de man, die ook getroffen wordt door die nare, helse griep…

Sorry, ik kon het niet laten om een ‘mama is ziek versus papa is ziek’ te maken.

Als papa ziek is

– Hele dag in bed
– Te ziek om te eten
– Draagt zijn pyjama
– Komt niet in contact met de kinderen om te voorkomen dat ze ook ziek worden
– Koorts, hoofdpijn, keelpijn, loopneus, ijlen, kreunen, hoesten en kuchen
– Ziek gemeld op het werk
– De kinderen weten papa is ziek
– Nog meer ijlen, kreunen en hoesten
– Krijgt zelfgemaakte soep opgediend
– Slaapt wat bij in een stille kamer, comfortabel in bed
– Zet een zak bevroren erwten op zijn voorhoofd
– Roept om zijn moeder voor medeleven
– De tijd staat stil als hij ziek is
– Duur van het ziek zijn: gaat nooit meer over
– Duur van het ziek zijn in werkelijkheid: één dag

Versus…

Als mama ziek is

– Ligt ook in bed… ’s nachts
– Te druk om te eten
– Draagt gewoon kleding
– Vermijden van de kinderen, hoe dan? En waarom? Zij hebben je tenslotte aangestoken
– Symptomen? Welke symptomen?
– Ziek melden? Droom lekker verder
– Kinderen weten niet dat mama ziek is
– Neemt nog maar een wijntje
– Pakt een blik soep
– Doet een dutje op de bank terwijl de kinderen om drinken vragen en over haar heen hangen
– En ook nog op haar hoofd gaan zitten
– Belt haar moeder als ze zich weer beter voelt
– De tijd blijft maar doordraaien als zij ziek is (de was ook)
– Duur van het ziek zijn: ziek zijn?
– Duur van het ziek zijn in werkelijkheid: twee weken


Afbeelding zieke man: Shutterstock

7x het leukste speelgoed zonder batterij

Leuk hoor, al dat hippe, trendy speelgoed. Maar er is niets zo irritant als een stuk speelgoed uitpakken en er dan achter komen dat je er eerst nog 20 batterijen in moet mikken voordat er een irritant geluidje uitkomt. Toch lijkt het een hele uitdaging om leuk speelgoed te vinden waar geen batterijen of een kekke app op je iPhone voor nodig zijn.

Ik ging de uitdaging aan…  Lees meer

Het pestclubje!?

Ik heb heel erg getwijfeld over het wel of niet plaatsen van een blog over pesten. Simpelweg omdat ik niet veel zinnigs over dit onderwerp te vertellen heb. Maar toen bedacht ik mij dat ik in dit hele blog niet veel zinnigs zeg. Dus ach, what the heck, ik doe het gewoon.

Ik heb geen idee wat de reden is waarom een kind gemeen gaat doen, waarom een kind een ander kind continu plaagt en waarom dat andere kind dan het slachtoffer is.

Maar op een dag kwam mijn dochter thuis met de mededeling: “Mama, ik zit in het pestclubje”. Dat is zo een moment dat de woorden in de verkeerde volgorde binnen komen en dat je een paar seconde nodig hebt om ze in de juiste volgorde te zetten. Zit-pestclubje-mama-het-in-ik. En eigenlijk kun je alleen maar een ‘WAT?’ uitkramen.  Lees meer

In ziekte en gezondheid tot de dood ons scheidt

Afgelopen week werden wij getroffen door een buikgriep. Het begon bij de peuter. Overgeven, diaree, heel zielig. Vervolgens werd de kleuter ziek en als onze kleuter een griepje oppakt, pakt hij het goed op ook. Niks kon hij binnen houden en alles kwam er (op ons nieuwe bed van een week oud) weer uit. Ik had echt medelijden met het ventje en het liefste wilde ik die ellendigheid van hem overnemen.

Helaas gebeurde dat ook. Helaas, want zoals we allemaal weten, een moeder kan niet ziek zijn.

De man heeft waarschijnlijk ook gedacht ‘kan ik het maar van hem overnemen’, want ook hij werd getroffen. Helaas.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn man. Hij is mijn favoriete volwassen mannelijke persoon. Maar de gezonde versie van hem is gewoon makkelijker om van te houden dan de zieke versie.  Lees meer

Schetenjacht, hilarisch natuurlijk!

“Jongens, we hebben een nieuw spel: Schetenjacht! Wie doet er mee?”

Reactie 1: “Whahaha whoeoeohoeohoe, hahaha, hiehihiehihi!”

Reactie 2: “JAAA!” Ook al hebben ze geen idee wat ze kunnen verwachten…

Ja, het is natuurlijk te verwachten dat als je een kinderspel ‘Schetenjacht’ noemt, de kleintjes razend nieuwsgierig en een klein beetje hysterisch worden. Geef ze eens ongelijk! Ik was zelf ook wel erg benieuwd.  Lees meer

feitjes moeder zoon

5 feitjes voor een moeder met een zoon

Net zoals een vader even moet wennen aan een dochter, moet een moeder even wennen aan het idee van het hebben van een zoon. Want nog een keer het andere geslacht in huis, ja wat moet je daar nou mee?

Zelf was ik stomverbaasd toen ik hoorde dat ik zwanger was van een zoon. Nooit had ik verwacht dat dat een optie zou zijn. Had ik nou serieus een piemel in mijn buik? Dat vond ik echt zó een gek idee!

Maar het was waar. Ik beviel van een jongen! En de eerste tijd merk je daar eigenlijk maar weinig van. Maar een jongen groeit ook en uiteindelijk merk je dat in de loop van de tijd een jongen toch echt verschilt van een meisje. 

Lees meer

Die moeder op Instagram

instagram moeder

Zo een moeder op Instagram, je kent haar wel. Zo eentje die alleen maar plaatjes van haar kinderen post… Yep, that’s me!

Ik kan gewoon niet stoppen met het spammen van mijn kleintjes. Ik realiseer het me maar al te goed. Ik zou iets interessants moeten posten, over wat ik allemaal doe en meemaak. Maar hé, dit ís wat ik doe en meemaak.

Kijk hoe grappig mijn kleintje is. Kijk nou toch, wat een cutie. En ik vind het fijn als jij het leuk vindt. Want dit is wat ik doe. Dit is wat ik meemaak. Dit is wat ik heb.

En soms voel ik me weleens zielig. Een beetje verloren, wanhopig omdat ik echt niks interessanters te zeggen heb. En dan hoor ik je denken; heb je haar weer met die gekke kleintjes.

Doordeweeks breng ik twee kinderen naar school. Dit is op zich al een heel avontuur en een behoorlijke overlevingstocht. Voordat we überhaupt de deur uit zijn, heb ik al drie keer mijn verstand verloren en ben ik automatisch overgegaan op de automatische piloot. Als ik die twee dan eindelijk op de juiste plek heb gekregen, moet ik wachten. Wachten op een peuter. Een kwart van mijn leven sta ik te wachten op mijn peuter. Ze moet nog op de schommel. Ze moet nog een keer glijden. Nog één keer over de balk. Laatste keer.  Lees meer