Daar ging ze dan. Met haar rugzakje op haar rug, gevuld met eten en drinken voor het 10-uurtje en de overblijf, liep ze rustig naar school. Nou ja, rustig… We hadden een beetje haast, want kennelijk kost het toch weer wat extra tijd om een derde klaar te stomen voor school in de ochtend.
In ieder geval, ze ging naar school. De hele dag. Lees meer
Na een kindertijd met twee broers en altijd de wens te hebben gehad om een zusje te krijgen, zette ik uiteindelijk maar mijn zinnen op een dochter. Niet dat ik jongens stom vond, maar een band creëren met iemand van hetzelfde geslacht was een wens die diep geworteld zat.
Toen ik ruim acht jaar geleden zwanger werd, had ik stiekem ook mijn hoop gevestigd op een meisje. Dan was die maar vast binnen, dacht ik toen. En wonder boven wonder bleek ik nog zwanger van een meisje ook!
Nu zoveel jaren later weet ik dat het geen donder uitmaakt wát het is, als het maar gelukkig is! Maar toch zijn er, ondanks dat ik van beide gevallen even veel houd, wel degelijk verschillen in het opvoeden van een jongen of een meisje. Lees meer
Een cruise maken met je kinderen. Het is niet het eerste wat er bij me opkomt als ik denk aan een weekendje weg met mijn gezin. Maar als ik hoor over de Magische MiniCruise, dan word ik toch wel enthousiast en lijkt het me een hele ervaring. De Magische MiniCruise van DFDS gaat namelijk via Newcastle naar Alnwick Castle, bekend van de Harry Potter films waar het kasteel figureerde als Zweinstein.
Wij maakten een 4-daagse Magische MiniCruise. Dat houdt in dat we op donderdagmiddag vertrokken en op vrijdagochtend in Newcastle aankwamen. Daar werden we met de taxi naar het Alnwick Castle gebracht. Vrijdagmiddag werden we weer met dezelfde taxi naar ons hotel in Newcastle gebracht. En zaterdagmiddag vertrokken we weer uit Newcastle en voeren we terug naar Nederland waar we op zondagochtend in IJmuiden aankwamen. Een druk programma, maar wel erg leuk. Ik vertel je er meer over.
We spenderen veel tijd aan het opvoeden van de kleintjes en aan het beantwoorden van de (soms ingewikkelde) vragen die ze hebben. Ze hebben nog zoveel te leren. Wij willen ze nog zoveel leren, we willen ze vormen tot zelfverzekerde volwassene. We zijn er zo druk mee dat we weleens vergeten om te kijken naar die kleine indrukwekkende koppies, waar als volwassene eigenlijk zoveel van te leren valt.
Soms moet je het leven even op pauze zetten en genieten, maar vooral leren van wat er om je heen gebeurt. Leren van je kleintje.
Trek bijvoorbeeld gewoon aan wat je mooi vindt en niet wat de maatschappij van je verwacht. Een tutu met kaplaarzen? Dat knaloranje shirtje gecombineerd met een roze bloemenbroek, waarom niet? Kinderen doen dat gewoon en hebben lak aan wat een ander ervan vindt. Hoe mooi! Hoe puur… Lees meer
Moeder worden betekent afscheid nemen. Oké, oké, het betekent niet alleen maar afscheid nemen, maar het is wel onderdeel van het moederschap. Op het moment dat je kleintje ter wereld komt, moet je afscheid gaan nemen van je zwangere buik. Deze zwangerschap komt nooit meer terug. Een tweede zwangerschap is namelijk niet te vergelijken met een eerste zwangerschap en een derde al helemaal niet.
Na het afscheid nemen van de zwangerschap, volgt al snel de afscheid van de kraamtijd. Want hoe snel gaat dat voorbij!? Het ene moment lig je nog volledig in de kreukels en het volgende moment zit je met je baby op de terugkom dag van je pufclub. Daar staan alle kersverse moeders hun kleintjes aan te moedigen om de grootste te zijn of om als eerste om te rollen.
Maar ja, als de kleine dat eenmaal een keertje gedaan heeft, dan behoort het even wegleggen op de bank, ook tot de verleden tijd. Hetzelfde geldt voor tijgeren, kontschuiven, kruipen en uiteindelijk de eerste stapjes. Zeg maar dag tegen de vredige babytijd, achter je dreumes aanhollen is je nieuwe dagelijkse taak. Lees meer
Een Magische Minicruise naar Newcastle inclusief een bezoek aan Alnwick Castle, bekend van de Harry Potter films, hoe tof klinkt dat! Voorbereidingen werden er getroffen, als in acht keer naar dezelfde Harry Potter films kijken en uiteindelijk waren mijn eigen kleine (selfmade) Harry Potter groupies door het dolle heen bij het aankondigen van deze trip! Afgelopen dagen was het zover, wij gingen op Magische Minicruise met DFDS!
“Heeft uw dochter epilepsie?”, vraagt een jongetje tijdens de overblijf.
“Ja, ze heeft epilepsie” antwoord ik.
“Maar wat is dat dan?”, vraagt het jongetje door.
“Nou, dan heeft ze een korte storing in haar hersenen. En soms valt ze neer en dat is heel vervelend” probeer ik ongemakkelijk uit te leggen.
“Sommige mensen hebben zelfs kanker!”, zegt het jongetje volledig uit het niets.
“Ja, dat had mijn andere dochter” zeg ik zacht zonder dat iemand het hoort.
Hoeveel kan een mens hebben? Deze vraag is mij de afgelopen jaren regelmatig gesteld. Veel! De vraag is alleen hoe je ermee omgaat en dat is voor iedereen anders. Als mens zie ik graag het positieve in dingen. Maak er het beste van, van alles wat je overkomt. De leuke dingen, maar ook de minder leuke dingen. Haal het positieve eruit en teer daar verder op. Als mens lukt mij dat, het lukt om voor mijzelf het positieve in alles te zien, hoe moeilijk soms ook. Lees meer
Ondanks de driftbuien, het verzet en het alles zelluf willen doen zijn peuters de leukste wezentjes die er bestaan. Ja, ze kunnen doodvermoeiend zijn, je kunt ze regelmatig achter je denkbeeldige behang plakken, maar wat ga ik die geweldige peutertijd missen als mijn laatste peutertje straks een kleutertje wordt.
Ik ga dit stuk vaak, heel vaak teruglezen de komende tijd. Zodat de peutertijd in mijn geheugen gegrift staat, want wat zijn peuters leuk, nee superleuk!
Nog meer redenen waarom peuters leuk zijn? Peuters zijn makkelijk te vormen en te buigen. Ook al kunnen ze er af en toe een driftbui uitgooien alsof Conchita begint te zingen, zo makkelijk als het aan gaat, zo makkelijk gaat het ook weer uit.
En ja, ze willen op de meest onhandige momenten, bijvoorbeeld wanneer je met twee volle boodschappentassen staat te wachten en ondertussen eigenlijk poepen moet, persé zelluf als een slak uit de auto stappen. Ondanks die ijverigheid zijn peuters ook heel makkelijk om te praten. Maak het positief, wimpel het snel weg met “ooohhh, moet je daar eens kijken wat een mooie voordeur, wie er als eerste is…” en je peuter zet het op een sprinten en is vergeten waar hij zich druk om maakte.
En dan toch ook weer het drama, wat is een peuter zonder drama? Janken krijsen, stampvoeten, rollen over de winkelvloer, tranen met tuiten, het maakt een peuter een peuter. En hoe vermoeiend en frustrerend het ook is als je er middenin zit, erop terugkijkend houd ik ervan. Ik had geen dramatische driftbui willen missen!
Ze eten niet al de kipnuggets op. “Ja hoor schat, jij mag een Happy Meal” dan eet ik je kipnuggets wel weer op… Of dat nou echt zo fantastisch is, dat weet ik niet. Maar ik doe het toch elke keer weer.
Peuters doen zo nu en dan nog een dutje. Wat een heerlijke tijd was dat! Nu is de tijd van spontaan op de bank in slaap vallen echt voorbij, maar wat een fijne tijd was dat! Had ik al gezegd dat dat écht een fijne tijd was?
Peuters hebben geen filter. Ze hebben een levendige fantasie, maar liegen doen ze niet en ze nemen ook geen blad voor de mond. Ze zeggen geen onbeleefde dingen, ze zeggen gewoon wat ze denken. Hardop en trots zullen ze aan de kassamevrouw vertellen dat mama onwijze stinkscheten kan laten. En dat papa een hele grote piemel heeft.
Vraag je je nu nog steeds af ‘Waarom zijn peuters leuk?’ Een peuter is nog zo ontzettend afhankelijk. Hoe groot ze zichzelf soms ook vinden, ze hebben je echt nog nodig. Vanaf het moment dat ze naar school gaan, is dat schattige en afhankelijke snel verdwenen.
Binnen no-time veranderen ze van afhankelijke, verlegen ‘mama ga niet weg’ peutermurmeltjes in manse “Yo doei mam” kleuters. Natuurlijk hebben ze je nog tot in den treuren nodig. Maar de manier waarop een peuter je nodig heeft, die manier komt nooit meer terug.
En God, wat ga ik dat allemaal missen! Mooie tijden komen er aan. Meer mogelijkheden, meer vrijheid. Maar ik kan er nog niet aan wennen, ik wil er nog even niet aan wennen. Want peuters, wat zijn jullie leuk! Nee… superleuk!
Afbeelding: Shutterstock
Het uitgangspunt van mijn moederschapstijl is: wees aardig. Deze regel geldt voor mij, maar ook voor mijn kinderen. En zou het niet fijn zijn als alle moeders wat aardiger voor elkaar zouden zijn? En accepteren dat de dingen die een ander doet niet persé het beste zijn, maar gewoon een keuze, misschien een momentopname, maar altijd een manier om zo fijn mogelijk te (over)leven.
Of het nou gaat om het geven van borstvoeding of flesvoeding, om wel vaccineren of niet vaccineren of waar een moeder bevallen wil. Al was het in de rimboe, dan nog is dat een keuze, misschien niet jouw keuze, maar de keuze van de moeder. Waar ik voor kies, daar hoef jij niet voor te kiezen. Wat ik prettig vind, hoef jij niet prettig te vinden. Je hoeft mij ook niet te overtuigen, ik hoef jou niet te overtuigen en we hoeven ons al helemaal niet te verantwoorden.
Zo nu dat gezegd te hebben, kan ik het volgende onderwerp wel even aansnijden. De iPad. Lees meer
Je hebt natuurlijk het liefste verantwoorde snoepjes voor je kind in huis. Ik wel in ieder geval. Mijn kinderen zijn echte snoepkonten. Dagelijks krijg ik dan ook de vraag ‘mag ik een snoepje?’. Nu ben ik de lulligste niet en geef ik mijn kinderen graag af en toe iets lekkers. Maar omdat ik het liefst iets te snoepen geef zonder toevoegingen is mijn antwoord meestal ‘nee, je mag wel een appel’, of een ander stuk fruit. Het is maar net wat er in de fruitmand ligt.
En soms zeg ik ‘ja’, al is het alleen om even van het gezeur af te zijn of misschien heb ik zelf wel heel erg trek in een snoepje. Maar ja, diep in mijn hart weet ik dat snoep geen echt verantwoord tussendoortje is.
Ja dat vraag ik mij serieus weleens af. Dan krijg je weer te horen dat je kind teveel brood eet, dus geef je het rijstwafels. Maar een jaar later zijn de rijstwafels weer kankerverwekkend en dien je ze af te wisselen met speltbrood. Uiteraard is een boterham niet te vergelijken met een snoepje, maar wat je ook doet, je doet het nooit goed. Althans zo voelt dat. En je vraagt je dan ook regelmatig af, wat zijn verantwoorde snoepjes voor je kind?
Ik denk dat tegenwoordig ‘verantwoord’ betekent dat het oké is als je het aan jezelf kunt verantwoorden. Daar bedoel ik mee, eet met gezond verstand en leer je kleintje dat ook te doen.
Lees meer