Je kind leert lezen. Leuk joh!

Wanneer je kind leert lezen, gaat er een wereld voor ze open. Ineens lezen ze straatnaamborden, het McDonalds menu, spelregels van een nieuw spel en zelfs boeken. Er komen nieuwe gevoelens boven borrelen, zoals nieuwsgierigheid en het gevoel van onafhankelijkheid. Als ouder geeft je dat een trots gevoel, bijna net zo trots als die eerste stapjes, of wanneer ze leerden om hun eigen kont af te vegen.

Maar er is een keerzijde. Er is altijd een keerzijde. Waar er een wereld voor hen opengaat, gaat er een wereld dicht voor jou.

Zo kun je je ‘codetaal’ wel op je buik schrijven. In die goede oude tijd kon je nog wel eens in codetaal overleggen met je kerel. Zullen we vanavond p-a-t-a-t eten? Voor je kleuter kon dat net zo goed gore spruiten zijn.  Lees meer

proefkonijn

Mijn dochter het proefkonijn

De afgelopen jaren heeft mijn dochter gediend als proefkonijn. Althans, zo voelt dat. Dat klinkt vreemd, ik leg het uit.

Drie zomers geleden kreeg ze de diagnose epilepsie en het kon behandeld worden met medicijnen. Wij waren allang blij dat het ‘maar’ epilepsie was. We mikken er een drankje in en daarmee was het probleem opgelost, we hadden grotere zorgen aan ons hoofd. Dat zij en haar epilepsie uiteindelijk onze grootste zorg werd, konden we toen niet indenken.

De flesjes Trileptal vlogen er doorheen. Bleek niet het juiste medicijn, dus gingen we over op Ethymal. Van Ethymal werd ze neerslachtig en bleek de bijwerking erger dan de kwaal. Depakine kreeg ze niet door haar strot en werd daardoor ook pertinent geweigerd. Maar hé, gelukkig er is hoop! Want er zijn nog meer medicijnen die we kunnen ‘proberen’. Laten we Lamotrigine een kans geven! Inmiddels zijn we al drie jaar af en aan bezig met het toedienen van medicijnen en niets heeft tot nu toe het gewenste resultaat, namelijk een kind dat aanvalsvrij is.  Lees meer

Een Paw Patrol kinderfeestje geven

Gefeliciteerd! Je kleuter wil weer een onmogelijk iets. Een PAW Patrol kinderfeestje. Geen piratenfeestje, geen prinsen of ridderfeestje, nee hij wil een PAW Patrol partijtje. Er waar haal jij als ouder nu de inspiratie voor dit kinderfeestje vandaan?

Ik doe een poging om je te helpen bij het organiseren van dit Paw Patrol kinderfeestje, maar geloof me, het vergt wel enige inzet en creativiteit.

Hier zijn wat Paw Patrol feest ideeën, daar gaan we.

Paw Patrol aankleding en traktatie

Er is het één en ander te vinden van Paw Patrol qua aankleding. Zo kun je bijvoorbeeld een Paw Patrol tafelkleed bestellen, zijn er Paw Patrol bekertjes en bordjes verkrijgbaar en zelfs voor de Paw Patrol uitnodigingen hoef je je handen niet uit de mouwen te steken.

Bestel hier de leukste Paw Patrol feestartikelen >>

Maar mocht je nu een creatieve ingeving hebben en zelf een Paw Patrol kinderfeestje in elkaar willen flansen, dan moet je alvast gaan oefenen op het maken van hondenpoot afdrukken. Op zich is het geen moeilijke tekening, maar als ik voor mezelf praat dan kan ik zelfs een simpel pootafdrukje eruit laten zien als een vlek die er niet hoort.

PAW Patrol feestje pootafdruk
Lees meer

Got to love it: Winterjas van Mim-pi

Uiteraard zijn de befaamde winterjassen van Mim-pi weer in allerlei varianten in de wintercollectie 2016/2017 aanwezig. Ik shopte voor mijn oudste dochter bij Kixx-online alvast een fijne winterjas. En hoewel het eigenwijze merk dit seizoen met een opvallende lijn komt; niet dramatisch maar juist legendarisch ZWART WIT! Kies ik toch voor wat Mim-pi zo kenmerkend maakt: KLEUR!

mim-pi-winterjas

Mim-pi winterjas € 99,95 –
Smile and the world smiles with you! is het motto van Mim-pi. En dat is ze gelukt, de kleurexplosie van deze winterjas kan mij alleen maar vrolijk maken.  Lees meer

Opvoeden: een reden of excuus?

Oké, even serieus. Soms zijn kinderen gewoon kleine etterbakken.

etterbak-kind

We zitten in de speeltuin en mijn kinderen spelen lekker. Totdat er een kind, niet mijn kind, maar wel een zeer onaangenaam kind, wellicht een kind met een issue, het op mijn jongste dochter heeft gemunt. ‘Wat een etterbak’ was mijn eerst gedachte en toen ik hem door zag gaan met het terroriseren van de kinderen in de speeltuin, dacht ik ‘wat een verschrikkelijke etterbak! Het zal je kind wezen.’  Lees meer

Spontaan jeuk

Spontane jeuk. Dat is wat ik krijg als het onderwerp hoofdluis aan bod komt. Ik heb nu dus ook al vier keer op mijn hoofd gekrabd en dan ben ik nog maar net begonnen met dit artikel.

Hoofdluis. Kriebelende beestjes. Je hoopt ze nooit te hoeven trotseren, maar eigenlijk weet je dat het vroeg of laat onvermijdelijk is. Toch is het mij als kind bespaard gebleven, gelukkig want in mijn tijd knipten ze je haren gewoon gelijk kort. Ik ging ervan uit dat mijn kleintjes het ook wel zouden redden zo zonder die gevreesde beestjes op hun hoofdhuid, tot die ene zaterdagochtend…

luizen-kam

“Wat zit er nou toch in zijn haar? Uuhhhm… Is dit luis?”, vraagt de man. “Gatverdamme ja! Dat denk ik wel!”, antwoord ik en ik begin spontaan te krabben op mijn hoofd.

Meteen controleer ik de lange haren van mijn twee dochters ook op hoofdluis. Het is moeilijk te zien tussen het dikke haar, maar ja hoor, daar zie ik er één kriebelen.  Lees meer

A-la-lik-me-vessie moederadviezen

Na het baren van mijn kinderen ging mijn leven grotendeels als volgt: ik stond erbij en ik keek ernaar met de gedachte ‘what the heck gebeurde daar zojuist?’

Een ander deel was dat ik mezelf afvroeg of het me überhaupt serieus iets kon schelen en dan kwam ik tot de volgende conclusie: niet dus.

En het overgebleven deel, een klein deel, wist ik daadwerkelijk wat ik aan het doen was. Als in, volg je gevoel want dat zit altijd goed.

Het ouderschap is een rol waar je blanco ingemikt wordt. Er is geen opleiding voor, er zijn geen vaste regels voor, het enige houvast wat er geboden wordt, zijn de opvoedboeken en de artikelen in de mama-magazines. Maar aangezien die allemaal hetzelfde schrijven en de waarheid prachtig weten te verbloemen, weet je uiteindelijk nog niks!

In eerste instantie vond ik dat irritant. Ik was een soort van verloren schaap, een verloren moeder-schaap. Dat avondritueel ging bij mij helemaal niet zoals dat zo mooi in de Ouders van Nu beschreven stond. Mijn kind was een monster, een slapeloos monster! En die zindelijkheidstraining ging helemaal niet zoals in dat opvoedboek. Mijn kind poepte gewoon ongegeneerd op de grond. ‘What the heck gebeurde daar zojuist?’, poept ze daar nu gewoon klakkeloos op de grond?? Precies, dat dus.  Lees meer

Onwijs leuk én handig boekje: Letters leren is een eitje

Dat mijn jongste nu ook naar de kleuterschool gaat, is wel duidelijk. Nadat ze een aantal weken in groep 1 gezeten had, kwam ik, tot mijn grote verbazing, een tekening van haar tegen waarop ze duidelijk een poging had gedaan om haar naam te schrijven. En het was haar nog redelijk gelukt ook, interesse in letters is dus duidelijk aanwezig! Maar verder had ik er zelf niet veel aandacht aan geschonken.

naam-leren-schrijvenDe zomervakantie kwam en het was tijd om even heerlijk rustig aan te doen waar we zelf zin in hadden. Even geen school en ook geen schoolwerk. Mijn kleuter is gek op kleien en tijdens een regenachtige vakantiedag hoor ik haar opeens zeggen, ‘kijk ik heb mijn naam gemaakt, van klei’ En warempel, daar stond toch duidelijk haar naam geschreven van klei.

Letters leren is een eitje

Letters leren is een eitje, ja dat kan wel zo zijn, maar ik vind het verrekte lastig om mijn kleintjes daarin te begeleiden en denk dus dan al snel ‘dat leren ze maar op school’.

Dat is dus niet meer nodig, want nu heb ik het vrolijk ogende boekje Letters leren is een eitje in huis. Letters leren is een eitje is niet zomaar een voorleesboekje, het is een hartstikke leuk en leerzaam boekje voor de kleuter én voor moeder. Want hoe fijn is het dat er van die creatieve moeders bestaan die zulk soort ezelsbruggetjes verzinnen om leren én aanleren van letters zo simpel en leuk te maken!  Lees meer

Beste buren, de zomer is weer voorbij

Beste buren,

De zomer is weer voorbij. Ik parkeer de kleintjes weer op de bank voor de televisie en mochten ze het niet eens worden over wat ze kijken, dan duw ik ze één voor één een iPad in hun handen.

De rust is wedergekeerd, althans zo lijkt het. Want herrie maken we nog steeds! Maar met de ramen en deuren dicht komt het geluid toch iets doffer naar buiten. Dat scheelt weer een aantal decibel. Voor jullie dan, voor ons klinkt de rituele maagdenslachting die elke avond plaatsvindt nog helser dan de hel in dit echo-hok. 

Misschien dat ik dan toch nog af en toe een raampje open zet, of het hele kind even buiten laat afkoelen. Sorry alvast, maar weet dat het wederom om een stukje broccoli of een worteltje gaat. We doen nog steeds niet aan een daadwerkelijke maagdenslachting van Satans avondoffer, hoewel het zo nu en dan zeer aantrekkelijk klinkt.

Soms droom ik ook weleens van een kolenhok. Zo een hok waar ze vroeger altijd mee dreigden. ‘Als je niet luistert ga je in het kolenhok!’ Dat klonk altijd freaky, dus luisterde ik wel. Maar als ik er nu mee dreig, denken de kleintjes ‘waar heb je het in vredesnaam over?’ Nee tegenwoordig is de grootste straf hun iPad af te pakken en ze naar buiten te sturen.

Lees hier het eerste blog: Beste buren >> 

Whoops. Sorry!

Maar weet dat ik daar dan linia recta spijt van heb, omdat ze dan gelijk die blerkleppen weer opentrekken. En daar wachten ze niet mee tot ze buiten staan. Nee, dat begint het liefste 10 centimeter van mijn trommelvliezen af. Datzelfde geldt voor die freaking Sinterklaasliedjes waar ze nu al mee beginnen. ‘Wanneer krijgen we weer cadeautjes van Sinterklaas?’, vragen ze dan. As if! Ik doe wel een rondje rommelmarkt in mijn achtertuin.

En soms zijn er dagen dat er helemaal geen geluid tussen de kieren doorkomt. Die dagen zijn we niet thuis. Zouden jullie dan een beetje op het huis kunnen passen? Hoewel de inbrekers komen waarschijnlijk niet eens tot de achterdeur, die liggen halverwege de tuin al op hun kanis.

Nou, tot over een paar maanden!


Afbeelding buurvrouw: Shutterstock

Hoi, hoi, we gaan een schoolreisje maken!

Nadat het schoolreisje van vorig jaar volledig in de soep gelopen was, als in noodweer met code pimpelpaars, krijgen we volgende week weer een nieuwe kans!

De briefjes met de vraag ‘wie wil er tijdens het schoolreisje een groepje begeleiden’ zijn weer uitgedeeld. Voor sommige ouders klinkt de vraag meer als ‘jij hebt vorig jaar ook al behoorlijk verzaakt in de gevraagde taken op school, dus wellicht voel je je nu wel geroepen om op blote voeten over hete kolen lopen?’

Maar aangezien ik gezegend ben met een zeer bijzondere dochter die beter niet alleen op schoolreisje gestuurd kan worden, mag ik, haar moeder, weer mee!

Hoi, hoi!

Ik ben gek op kinderen, vooral mijn eigen kinderen. Maar ik heb diepe respect voor de juffen en de enkele meester die het elke dag weer zo lang uit kunnen houden met de kinderen van een ander. Ze verdienen een eersteklas ticket naar de hemel. Want hoe irritant, luidruchtig en consequent mijn eigen kinderen op mijn loedermoeder-knopje kunnen drukken, drukken kinderen van een ander altijd net even iets harder.  Lees meer