Mijn dochter stond altijd bekend als het verlegen meisje. Maar zodra ze bij iemand vertrouwd was, dan was er niks verlegen meer aan dat meisje. Dan giechelde, kletste, knuffelde en was ze open en volledig zichzelf bij diegene. Ik had daar op zich nooit zo een problemen mee, zo had ze bijvoorbeeld nooit een ‘grote mond’ tegen een wildvreemde en ging ze ook niet zomaar met iedereen mee. Sterker nog, ze week niet van mijn zijde.
Maar in sommige situaties was het wel eens lastig. Niet zo zeer voor mijzelf, maar wel voor mijn dochter. De sociale normen en waarden waren voor haar namelijk niet zo vanzelfsprekend. Zij vond het moeilijk om ‘dank je wel’ tegen de slager te zeggen wanneer ze een plakje worst aangereikt kreeg. En zij vond het lastig om die ene mevrouw op een verjaardag een handje te geven. Er zijn namelijk altijd mensen die het nodig vinden om zo een verlegen kind te kwellen door deze sociale normen en waarden af te dwingen.
Lees meer