verlegen kind

Het verlegen kind

Mijn dochter stond altijd bekend als het verlegen meisje. Maar zodra ze bij iemand vertrouwd was, dan was er niks verlegen meer aan dat meisje. Dan giechelde, kletste, knuffelde en was ze open en volledig zichzelf bij diegene. Ik had daar op zich nooit zo een problemen mee, zo had ze bijvoorbeeld nooit een ‘grote mond’ tegen een wildvreemde en ging ze ook niet zomaar met iedereen mee. Sterker nog, ze week niet van mijn zijde.

Maar in sommige situaties was het wel eens lastig. Niet zo zeer voor mijzelf, maar wel voor mijn dochter. De sociale normen en waarden waren voor haar namelijk niet zo vanzelfsprekend. Zij vond het moeilijk om ‘dank je wel’ tegen de slager te zeggen wanneer ze een plakje worst aangereikt kreeg. En zij vond het lastig om die ene mevrouw op een verjaardag een handje te geven. Er zijn namelijk altijd mensen die het nodig vinden om zo een verlegen kind te kwellen door deze sociale normen en waarden af te dwingen. 

Lees meer

Lieve kleintjes, wanneer jullie verliefd worden…

kalverliefde

Lieve kleintjes,

Jullie worden steeds groter en ik weet dat er een dag komt dat jullie uit zullen vliegen met de liefde van jullie leven. Dat jullie je veilig zullen voelen in de armen van een ander. Dat jullie troost zullen vinden op de schouders van een ander. Dat jullie eigen keuzes zullen maken, waarschijnlijk ook andere dan de mijne. Dat jullie zelf moeten ontdekken hoe de liefde werkt. En hoe de liefde niet werkt.

Ik weet dat die dag gaat komen, gelukkig duurt dat nog héél lang.

Tot die tijd is er kalverliefde. Kalverliefde is zo fijn. Fladderende vlindertjes in je buik, wanneer je aan dat lieve meisje denkt of aan die stoere jongen. De kalverliefde hoeft niet beantwoord te worden, het mag ook stilletjes, alleen. Helemaal voor jezelf.

En ik weet dat wij ‘volwassenen’ heel irritant kunnen reageren op deze verliefdheid, met als gevolg dat de kriebeltjes helemaal niet meer zo fijn voelen. Daarom beloof ik jullie plechtig een aantal dingen te laten en een aantal dingen wél te doen.  Lees meer

Hussen met je neus ertussen

hussen met je neus ertussen

“Mama, wat eten we vanavond?”

Er was een tijd dat ik een serieus antwoord op deze vraag gaf en het ook nog fijn vond om te vertellen wat voor heerlijk avondmaal ik voor mijn gezin bereid had. Ik kon niet wachten totdat iedereen lekker zou smullen van mijn kookkunsten.

Wat een goede oude tijd.

Vandaag de dag vrees ik die verdomde vraag. Ik wil het niet horen, laat staan dat ik er een antwoord op wil geven. Ik vraag me ook telkens weer af, waarom mijn kinderen het überhaupt willen weten. Geen enkel antwoord is namelijk het juiste antwoord.

En daarom gaat het tegenwoordig als volgt:
Daar is ze weer, mijn dochter: “Mama, wat eten we vanavond?”
“Hussen met je neus ertussen!”, antwoord ik kortaf.
Even is het stil. Een verbaasde blik volgt.
“Waar heb je het over mam? Wat is hussen met je neus ertussen?”  Lees meer

Langdurige relatie geheimen

Zo’n tien jaar geleden leefde ik van bruiloft naar bruiloft, ik zat in zo’n levensfase waarin iedereen ging trouwen. Het ene sprookjeshuwelijk was nog ongelofelijker dan het andere. Een prachtig toneelspel was het wel. Al snel volgde de babyfase, voor de één wat sneller dan voor de ander. Maar plots bevonden we ons midden in het jonge kinderen ouderschap. Echt zo een fase waar het leven compleet aan je voorbij gaat en je in je eigen bubbel zit.

Nu kom ik in de fase waarin die bubbel doorgeprikt wordt. ‘Oh hallo leven, was jij er ook nog?’. Voor de één knalt de bubbel zo hard, dat ze keihard op de grond dondert en de ander weet langzaam en voorzichtig te landen. Ik kom in een fase waarin mensen om mij heen uit elkaar gaan, gaan scheiden.

De liefde heeft een keerzijde. Wat je met die keerzijde doet, is aan jezelf. En aan je partner natuurlijk. Ik heb het met de man voor elkaar gekregen om langzaam te landen.

Hoe? Nou ik denk zo…  Lees meer

Gaan we naar Engelenland?

screenshot dfds platform
Screenshot van het DFDS platform

 

“Mama, wanneer gaan we weer naar Engelenland?”, vraagt mijn dochter regelmatig. De magische minicruise van DFDS heeft zo zijn sporen bij haar nagelaten, want inmiddels mag ‘Engelenland’ zich rekenen tot één van haar favoriete vakantielanden.

Het was dan ook wel één groot magisch avontuur om met de gigantische boot over de zee te varen, met een taxi door Engelse landschappen te rijden en om het fascinerende kasteel van Harry Potter te bezoeken. Mooie herinneringen zijn er gemaakt. Maar ik denk dat mijn dochter gelijk heeft, we moeten nog eens terug. Newcastle heeft namelijk veel meer te bieden dan dat wij tijdens ons magische tripje gezien hebben.

Een familie-stedentrip

Velen zullen al afhaken bij alleen al de gedachten om met het gezin op stedentrip te gaan. Zonde, het kan namelijk zo leuk zijn, je moet alleen je ritme en je activiteiten op het gezin aanpassen. Je kunt niet met kinderen tien bezienswaardigheden in één dag proppen, daar wordt niemand vrolijk van. Je kunt beter één activiteit goed uitvoeren, dan zes activiteiten afraffelen, denk ik dan altijd maar. En dat moet DFDS ook gedacht hebben, zij komen namelijk met een superhandig platform met de leukste hotspots en tips die onderverdeeld zijn in thema’s. Zo kun je heel gemakkelijk je trip naar Newcastle afstemmen op de interesses van je kinderen.  Lees meer

Lief middelste kind, mijn zoon

Lief middelste kind, mijn zoon,

Je bent niet mijn eerste en ook niet mijn laatste. Maar jij bent mijn zoon. Mijn eerste én mijn laatste.

Het krijgen van een zoon, was voor mij één groot mysterieus raadsel. Hoe ga ik dat doen? Hoe ga ik daarmee om? Hoe voed ik dat op? Een jongen. Een zoon.

Mensen vertelden mij: bereid je maar voor. Bereid je maar voor op rommel, op chaos, op dynamiek. Jongens worden vies en houden van gorigheid. Wilde bewegingen en harde geluiden zijn aan de orde van de dag. En ze zijn koppig! Oh, bereid je maar voor, een jongen is koppig!

Maar ik kreeg jou. Ik kreeg jou, mijn zoon. Ik wilde jou, zoals een bloem de zon wil.  Lees meer

Een Pokémon partijtje is een feit, want ik geef hem weer zijn zin

Had ik vorig jaar niet met mezelf afgesproken, ‘volgend jaar gaan we naar het krijspaleis? Of bowlen?’ Of in ieder geval iets waar ik geen handenarbeid voor hoef uit te voeren van tevoren? Ik weet het niet meer zo goed. Ik weet wél dat ik in een vlaag van verstandsverbijstering akkoord heb gegeven op een Pokemon partijtje.

pokemon partijtje

‘Kunnen we die hele kinderpartijtjes niet gewoon afschaffen?’, schiet er door mijn hoofd. Ik bedoel, we vieren toch ook al zijn verjaardag met volop taart en cadeaus. Hij mag zelfs het avondeten bepalen op zijn verjaardag.

Wie heeft dat eigenlijk bedacht? Die kinderfeestjes?

Als we het niet doen:

– Besparen we een hoop geld! Want je denkt goedkoop uit te zijn wanneer je thuis het kinderfeestje viert, maar in werkelijkheid ben je dan ook nog een godsvermogen kwijt. Want al die kekke handgemaakte decoraties die je van Pinterest afplukt, maak je niet van oude kranten. Een lampionnetje hier, een slingertje daar… Een kind wil natuurlijk spelletjes doen, bingo-cadeautjes hier, Pokeballen voor blikwerpen daar… En voor je het weet ben je een fortuin kwijt aan Pokémon artikelen of aan knutselzooi voor Pokémon feestversiering.  Lees meer

Review: LEGO Technic Vrachthelikopter versus City VIP vliegveld

Het spelen met LEGO wordt steeds leuker. Althans, voor ons als ouder. Het bouwen van de pakketen zijn inmiddels zulke uitdagende bouwwerken, dat de man er ook wel even zoet mee is. Zes uur lang maar liefst heeft hij gewerkt aan de LEGO Technic Vrachthelikopter. En dat terwijl de kleuter het City VIP vliegveld pakket in twee uurtjes tijd zelf opzetten.

Het bakbeest van een vrachthelicopter bestaat uit maar liefst 1042 onderdelen. Logisch dat je hier wel even zoet mee bent. Maar zoals altijd met LEGO, wanneer je netjes het boekje volgt, komt alles wel op zijn plek terecht.

helikopter lego gesorteerd
Alle blokjes gesorteerd

Lees meer

nooit meer een baby

De gedachte: nooit meer een baby

Na het baren van drie kinderen is het voor mij genoeg geweest. Ik heb het al vaker geschreven, in mijn hart is er plek voor tien, maar mijn hoofd is vol. Het is goed zo. Ik wil niet meer kinderen. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik ben blij met wat ik heb en ik ben meer dan tevreden met mijn kleintjes.

Ik zal nooit meer zwanger worden. Ik zal nooit meer een baby krijgen.

Toch is er in mijn hoofd nog wel ruimte voor de gedachten. En die gedachtes springen van hot naar her. Van voldoening naar gemis.

Nooit meer een baby… 

– Ik zal nooit meer de pijn van een bevalling hoeven voelen. Maar ik zal ook nooit meer die euforische vreugde vlak na een bevalling ervaren.

– Ik krijg binnenkort een neefje! Ik krijg misschien ooit kleinkinderen. Geen lasten, alleen maar lusten! Maar nooit meer een baby helemaal alleen van mij. 

Lees meer

Klaar mee!

Er is geen scenario dat zich niet heeft afgespeeld in mijn hoofd de afgelopen week. Na het bingewatch-en van de Twilight reeks waren zelfs vampiers en weerwolven niet uitgesloten van mijn doemdenk scenario’s. Ik ging van relaxt en alle vertrouwen naar gekmakende slecht nieuws-gedachtes en dat allemaal binnen een fractie van een seconde.

Vandaag was ik helemaal klaar met al het emo-gezwam in mijn hoofd. Kom maar door met het nieuws. Ik kan het aan.

Ik lees nog wat oude blogs terug. ‘Het is klaar’. Grappig, dat ik dat toen dacht. Het is klaar, niet wetende dat het eerste jaar na zo’n behandeling ook nog heel zwaar zou vallen en zo emotioneel zou zijn. Zo ‘klaar’ voelde het helemaal niet dat jaar na de behandeling. Maar na dat eerste jaar geloofde ik erin. Een jaar was hét weggebleven, de kans dat de tumor terug zou komen, werd kleiner en kleiner. En nu, ruim drie jaar verder, was het boek bijna uit, het laatste hoofdstuk in zicht.

Maar dat boek werd nog even keihard in m’n gezicht geklapt. Zou er dan toch een vervolg komen? Een boek kinderkanker 2.0?  Lees meer