In het (b)ootje genomen

Het kind wilde varen. Hoopvol glansden haar ogen richting mij. Broer en zussen waren net een week naar Zuid-Frankrijk vertrokken met hun vader en mijn schuldcomplex (lees; geen papa, geen vakantie voor dit kind) werd aangewakkerd.

Dus togen we op de warmste juli dag ooit naar Amsterdam. Via een kortingssite had ik voor een hatseflats een kaartje kunnen scoren voor een uur dobberen door de hoofdstedelijke grachten. De meneer achter de kassa kwakte zonder een woord te wisselen een kaartje op de toonbank en ging toen weer verder met televisie kijken naar een programma dat alleen via schotel te ontvangen was en luidkeels door het hokje schalde. In de brandende zon sloten wij aan op de rij toeristen.  Lees meer

De vakantie van een moeder van vijf

De oudste 4 kinderen gingen laatst voor het eerst een volle week van huis. Hun allereerste keer ook op vakantie en ondanks dat ik het ze enorm gunde had ik er in aanloop naartoe behoorlijk hoofdpijn van. Niet nodig bleek achteraf, want de week ‘overleven’ bleek zowaar week vakantie. Voortaan kan ik geklaag van een ouder met 1 kind niet meer serieus nemen; hoe relaxed is het leven met 1 kind?!! Wat nou druk?! Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.  Lees meer

Zeg eens ‘koekie’!

“We moesten in een kast gaan zitten!” brieste mijn oudste dochter. Het was weer tijd voor de terreur die schoolfoto’s heet.

Sowieso hebben ze het hier niet zo op foto’s, eenmaal de leeftijd van 10 jaar gepasseerd en ook ondergetekende staat liever achter dan voor de camera. En in die zeldzame momenten dat ik er één van mezelf plaats op Instagram verlies ik zo 100 volgers. Ik gok dat dat iets te maken heeft met mijn schattigheidsfactor dat wat mijn mini me’s onder de 10 jaar nog wel hebben.  Lees meer

Hoera het is een baby

“Floris is een jongetje en ik ben ook een jongen” hoor ik mijn peuter zeggen terwijl ze iets te enthousiast de kater omhelst. Scenario: kind wat overloopt van dierenliefde en een in paniek kijkende viervoeter. “Prima hoor, als jij dat zo voelt”, hoor ik mezelf pedagogisch verantwoord zeggen. Het is 2018 en genderneutraal it is.  Lees meer

‘Afstands’ bril

kind met bril

Het was tijdens ons (dochter 4, dochter 3 en ondergetekende) jaarlijkse bezoek aan de oogarts dat ons werd medegedeeld dat dochterlief, nummer 4 welteverstaan, weer toe was aan sterkere brillenglazen. We hadden ons weliswaar voorbereid en het was ook hard nodig: het montuur kon niet meer recht gebogen worden zonder zeer hoog risico op afbreken van een pootje. Dus hing het chronisch op het puntje van haar neus waarachter 1 oog gevaarlijk begon te loensen.  Lees meer

Over tijd

Mijn tien jaar jongere zusje is zwanger van haar eerste en naast de ‘hoera ik word tante!’ euforie ook wel een confrontatie met mijn belegen status… Mijn oudste is immers gebouwd in 2003; het jaar dat de kapsalon in eetbare versie werd uitgevonden, Joegoslavië ophoudt met bestaan en het voorgenomen huwelijk tussen wijlen prins Friso en zijn Mabel een politieke rel veroorzaakte. Naast het feit dat ik destijds nog buikspieren had zijn er nog andere verschillen met het krijgen van een baby toen en nu:  Lees meer

Open bedelbrief

bedel brief

Beste meneer Rutte, hai Mark,

Naar aanleiding van het voornemen van uw kabinet om de btw op voedingswaren te verhogen van 6% naar 9% per 2019 het volgende.

Allereerst zal ik beknopt wat over mezelf vertellen. Dat is best lastig, want ik ben niet zo modaal dus het wordt meestal een lang epistel. Ik doe een poging: alleenstaand, in between jobs (aka werkeloos en hard aan het solliciteren) en moeder van 5 kinderen. Overigens wilt u/jij wat veranderen aan feit nummer 1 stuur mij dan even een privé berichtje ik doe niet zo moeilijk.  Lees meer

Uilskuikens

Het liep tegen Pasen ergens halverwege de jaren ‘80. Ik zat in mijn ‘kuikenfase’.

Als kind had ik een levendige fantasie. Over de huidige status doe ik geen uitspraken, maar laten we het er op houden dat ik niet meer overal een kuikenhoofd op teken. Tekenen was mijn lust en mijn leven het liefste aangeklede beestjes in de meest gedetailleerde huizen. Poezen, honden en kuikens het wisselde elkaar met enige regelmaat af.  Lees meer

Offline

Onlangs bereikte wij in huize Jo&Co een emotionele mijlpaal in mijn carrière als moeder. Het was zeker blog waardig, maar niet iets wat betreffende kind X zou willen delen met de hele wereld gok ik zo.

Daar waar ik pakweg twaalf jaar geleden social media (Hyves!) bestookte met iedere ontwikkeling van peuter X hul ik mij tegenwoordig steeds meer in stilzwijgen. Die kwijlende, nachtbrakende, tandeloos lachende mini mensjes zijn uitgegroeid tot pubers. Nog steeds de wereld ontdekkend, maar binnen hun eigen comfortzone die zeker niet moeders Instagram pagina heet.  Lees meer