Redactie

Baby, Columns, Ja papa, Voor papa

Borstvoeding doe je samen

Hoera, het is deze week ‘Samen voor borstvoeding week’.  Het internet staat weer vol met verhalen, tips, discussies en nieuws over borstvoeding.

Als de mama’s er niet bij zijn, praten de papa’s natuurlijk graag over borsten en alles wat daarmee te maken heeft. Daarnaast heeft mijn vrouw de afgelopen vijf jaar heel wat borstvoeding gegeven. Ik beschouw mezelf dan ook als een ervaringsdeskundige op dit gebied.

Daarom wil ik, ter ere van deze borstvoeding week, ook even iets over borstvoeding zeggen.  Lees meer
Columns, Ja papa, Overige, Voor papa

De ruzie checklist

In elke goede relatie heb je weleens ruzie of op z’n minst een stevig verschil van inzicht. Mijn vrouw en ik hebben weinig ruzie en als we ruzie hebben is het meer vergelijkbaar met een wat ongemakkelijke maar stevige discussie dan met het gemiddelde gooi en smijt werk uit een soap serie. Echte escalaties komen bij ons dan ook zelden voor. En hoewel ik dacht dat dat in de meeste relaties zo ging bleek dat toch niet het geval. Tijd om wat tips te delen.

De meeste ruzies gaan nergens over. WC bril niet omlaag, schoenen niet opgeruimd, was niet in de wasmand. Alledaagse dingen die de nodige irritaties kunnen opleveren. Noem dat maar niks hoor ik sommige vrouwen denken..  Lees meer

Baby

De leukste fase?

Kinderen groeien op en we maken onszelf wijs dat elke fase zo z’n leuke en minder leuke kanten heeft. En dat is natuurlijk ook zo maar er zijn toch wel duidelijk verschillen:

0 tot 1 jaar: De verwondering in de eerste periode is overweldigend. Zo bijzonder zo’n klein mensje, het is dat je het ziet anders zou je het niet geloven. Na een paar weken slaat dat over in een combinatie van “hoe ga ik om met structureel slaapgebrek?” en korte -intense- bewustwordingsmomenten waarop je nog steeds niet kunt geloven dat je zo’n klein wonder in je armen hebt.

baby-fase

Lees meer

Overige, Uit met je kleintje, Uitstapjes

Familiemusical Dolfje Weerwolfje – met winactie

Misschien heb je laatst ook de musical sing-a-long gezien? En heb je dan toevallig ook het optreden van de cast van Dolfje Weerwolfje gezien?

Geweldig toch?

Het boek Dolfje Weerwolfje is dit jaar 20 geworden én, toeval of niet, er is dit jaar ook een Dolfje Weerwolfje musical. Daar ben ik in juni met mijn vijfjarige zoon naartoe geweest. Ik was even bang dat deze musical te eng voor hem zou zijn, maar dat viel mee. Spannend was het zeker, maar op de goede manier. Vanaf het begin zat hij op het puntje van zijn stoel, af en toe kroop ‘ie even tegen me aan, maar continu met zijn ogen op het toneel gericht. Het spannende verhaal, leuke muziek, goede cast en een heel origineel decor, maakten dit voor hem, maar ook voor mij een heel leuk uitje.

Mocht je deze musical nog willen bezoeken, dan kan dat vanaf 16 oktober weer. Maar ik wil je wel even waarschuwen, een bezoek blijft niet zonder gevolgen:  Lees meer
Baby, Columns, Ja papa, Voor papa

Het Papagevoel

Er zit een duidelijk verschil in opvoeden tussen mama’s en papa’s. Dat is ook niet zo gek, vanaf het allereerste begin zijn de mama’s namelijk volledig betrokken. Papa levert zijn bijdrage en is er voor 9 maanden vanaf, mama draagt het groeiend hoopje cellen continue met zich mee en voelt alles vanaf het allereerste schopje tot aan de volwaardige karatetrappen aan het einde van de zwangerschap. Zo ontstaat het ‘Moedergevoel’ wat nooit meer weg gaat en wat tot aan het moment dat het (ondertussen volwassen geworden) hummeltje het nest verlaat nog problemen geeft.

Het Moedergevoel vertelt aan de moeder vanaf het eerste begin waar de baby behoefte aan heeft, het zorgt ervoor dat mama gelijk klaar staat als de kleine van zich laat horen, zowel overdag als diep in de nacht. Het zorgt ervoor dat als de kleine groot wordt en de wijde wereld in trekt tot vroeg in de morgen, mama de hele nacht wakker ligt, terwijl papa heerlijk ligt te ronken.  Lees meer
Baby, Columns, Ja papa, Voor papa

Cliché!

Eén van de grootste vragen in het leven (er even van uit gaande dat je een relatie hebt) is: Willen we kinderen?

Nu zijn er vele redenen te bedenken waarom je wel kinderen zou willen, er zijn ongeveer net zo veel redenen te bedenken waarom je er niet aan zou beginnen.

Meestal gaat het als volgt: je vrouw/vriendin krijgt last van klapperende eierstokken, jij wil het nog even uitstellen, ze krijgt er echt heel veel last van en opeens zijn jullie zwanger! Joehoe!

Na de eerste euforie begint de realiteit in te zakken en denk je, waar zijn we aan begonnen? Om jezelf een beetje voor te bereiden op wat gaat komen ga je eens bij ‘ervaringsdeskundigen’ rondvragen wat dat zoal inhoudt zo’n kind en of dat allemaal wel zo fantastisch is. Eén van de uitspraken die je dan vaak hoort is: ‘je krijgt er zoveel voor terug’. Maar is dat zo? Krijg je er iets voor terug? Of is het alleen maar investeren en nul incasseren.

Laten we nu eens heel eerlijk zijn, waar doen we het allemaal voor?  Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

Het emotionele leven van een papa

Het emotionele leven van een papa kent een hele andere dynamiek dan dat van een jonge man zonder kinderen. Voordat ik kinderen kreeg kende ik wel geluk, blijdschap, verdriet, pijn en moeite. Maar meer zoals ik Carice van Houten ken, op een afstandje.

Bij de geboorte van de eerste merkte ik meteen al een verandering. Ik stond te huilen als een klein kind. Niet echt natuurlijk, maar van binnen. Ik blijf natuurlijk wel een man. Naarmate de tijd vorderde ontdekte ik emoties die ik nog niet eerder had ervaren. Een beetje vergelijkbaar met het leggen van kliklaminaat, de volgende dag blijk je spierpijn te hebben in spieren waarvan je eerder niet wist dat je ze had.

De intensiteit is enorm! Ik voelde me zo trots als ik met mijn kleine meid door de kamer liep. Mijn dochter, mijn prachtige kleine dochter. Zo klein, zo lief, zo onschuldig, zo puur. Vandaag de dag is dat niet anders. Als ik mijn kinderen zie dansen door de kamer voel ik mij volmaakt gelukkig. Mijn zoon doet breakdance moves, de jongste ballet en de oudste streetdance. Alle drie niet gehinderd door enige vorm van gene, ze genieten van hun vrijheid en ik geniet met ze mee!  Lees meer
Baby, Columns, Voor papa

Slaap is ook maar relatief…

Vroeger (als in; voordat ik kinderen kreeg) had ik als stelregel dat ik minimaal 8 uur slaap nodig had en de wekker ná 7 uur s’ochtends moest gaan om overdag goed te kunnen functioneren.

Tegenwoordig (nadat ik kinderen kreeg) weet ik wel beter.

Er zijn periodes dat ik het met gemiddeld 4 uur slaap of minder per nacht moet doen, al dan niet met meerdere onderbrekingen. En die onderbrekingen zijn divers:

– kids die verkouden zijn en continue hoesten terwijl het snot overal zit;
– kids bij bij je in bed willen en vijf minuten later weer naar hun eigen bed willen;
– kids die naast je liggen te draaien en te woelen en ondertussen met hun benen op hardhandige wijze je rug masseren;
– kids die gewoon huilen om onduidelijke redenen;
– kids die klaarwakker zijn en filmpjes willen kijken op de I-pad om 03:30 uur AM;
– kids die heel ziek zijn en eerst hun eigen en daarna papa en mama’s bed onder spugen;
– kids die zindelijk worden en vervolgens hun hele bed onder plassen;
-….  Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

Kinderlijke jaloezie

Kinderen zijn onderling soms onaangenaam jaloers. Soms is het is zo erg dat ik bij mezelf denk “het lijken wel volwassene”. Lekker in het zwembad met het hele gezin. Hier en daar liggen wat matjes om mee te spelen. Een tijdje gaat het goed, maar ineens treed daar de wet van de schaarste op.

Mijn kinderen hebben het voor elkaar gekregen om per kind twee matjes toe te eigenen.. ja dat is natuurlijk niet de bedoeling, netjes delen. “Ik wil niet delen” “die kinderen hebben ook meerdere matjes” na wat tegensputteren zijn de matjes weer verdeeld en 3 minuten later zijn de matjes al niet meer interessant, zo gaan dat soort dingen. Een redelijk primitieve vorm van jaloezie, gelukkig snel op te lossen.  Lees meer
Baby, Columns, Ja papa, Voor papa

Papadag

Mijn vrouw en ik proberen de taken in ons huishouden zoveel mogelijk eerlijk te verdelen.
Boodschappen doen, schoonmaken, werken, we doen allebei ons deel. Zo hebben wij er heel bewust voor gekozen dat we allebei parttime werken, zodat ik één dag in de week thuis ben om voor de kinderen te zorgen.

Een ‘papadag’ noemen ze dat.

Het is misschien financieel gezien niet de meest optimale situatie, maar dat heb ik er graag voor over om mijn stempel op de opvoeding van mijn kroost te kunnen drukken.

Want dat er een verschil is in opvoeden tussen mama’s en papa’s, dat is wel duidelijk. Zitten de meeste mama’s er bovenop met een echte ‘hands-on’ stijl van opvoeden, zijn de papa’s over het algemeen toch meer van het pragmatische, ‘laid-back’ opvoeden.
En zoals altijd, is een beetje van allebei het lekkerst.  Lees meer