Waarom is het voor ons als moeder zo lastig om toe te geven als het even allemaal niet gaat? Waarom is de druk zo hoog dat we gaan doen alsof we het allemaal lekker voor elkaar hebben? Soms zien we het even niet, soms weten we het even niet. Maar toegeven, dat nooit! Het zou voelen als falen. Lees meer
Ik ben verre van een perfecte moeder, voor zover deze bestaat. Ik maak fouten, ik faal en ik ben er heus niet trots op, maar ik zal me er ook niet voor excuseren. Ik ben een mens, een moeder en ik doe mijn stikende best.
Mijn zoon zit regelmatig te lang achter een scherm. Ook krijgt hij te vaak een snoepje terwijl hij niet altijd zijn groente eet. Ook sta ik toe dat hij te laat naar bed gaat, waar hij meestal de volgende dag dan last van heeft. Maar liegen? Nee, geen haar op mijn hoofd die toestaat om hem te laten liegen. Er is geen excuus voor liegen en ik wil ook zeker niet dat hij dat doet. Ik wil geen kind dat liegt. Lees meer
Het is altijd fijn om te horen wanneer je kind je ergens dankbaar voor is. Dankbaar voor het maken van de lunch, dankbaar voor het brengen naar een sportclub of dankbaar voor het napoetsen van de tanden. En natuurlijk krijg je het wel eens te horen, meestal omdat je een bedankje afdwingt. Of wanneer je kind ergens intens gelukkig van wordt, zoals een trip naar Disneyland. Dan kan een spontane ‘bedankt mam’, echt wel uit die kleine strotjes komen. Maar toch krijgt menig moeder het veel te weinig tot nooit te horen. Lees meer
Volgens mijn moeder sliep ik na een week al door. Ik denk zelf dat het vooral mijn moeder was die doorsliep en mij gewoon liet huilen. Ik bedoel, dat deden ze vroeger nu eenmaal. Soms huilde je zo lang, dat je uitgeput raakte en dan vanzelf in slaap viel. Oftewel, keiharde slaaptraining. Ik kan het me niet herinneren en ik denk dat ik er ook niks aan overgehouden heb. Ik functioneer redelijk, al zeg ik het zelf.
Lees meer
Er ging een scheut door mijn hart toen ik mijn zoon met tranen in zijn ogen uit school zag komen. Wat was dit hard om te zien. Ik voelde de woede in mij opkomen, maar ik voelde me ook zo machteloos, want ik weet wie dit verdriet bij mijn zoon veroorzaakt had. Kinderen zijn hard. En terwijl ik naar hem probeerde te luisteren, dwong ik met moeite mijn tranen terug en haalde ik diep adem. Lees meer
Deze gebeurtenis is alweer even geleden. Maar ik ben nog steeds zo blij met de keuze (sterilisatie) die we destijds gemaakt hebben, dat ik nog precies weet wat ik in de wachtkamer dacht. Het was een kleine emotionele achtbaan (oké voor de man een grote, maar hij dacht hele andere dingen). Nooit meer een baby uit mijn lichaam persen, joe! Maar wacht even, nooit meer een baby? Ja hallo, ik heb ook gevoelens (en een zwak voor baby’s). Nou ja, dat soort dingen dus. Hier zijn ze: Lees meer
De ene dag is de andere niet. Er zijn dagen dat ik emotioneel zo uitgeput raak, dat ik in een nogal kwetsbare toestand terecht kom. Vandaag was zo’n dag.
Emotioneel kwetsbaar zijn. Het is niet iets waar ik me comfortabel bij voel. Ik houd mijn emoties liever in bedwang. Ik ga nog liever in de tandartsstoel liggen dan dat ik mijn tranen ongecontroleerd laat stromen. Lees meer
Het duurt nog een aantal maanden en dan breng ik al mijn kinderen naar school. Geen ééntje die nog thuis bij mama zit, tenzij ze ziek zijn natuurlijk. Het meeste van de tijd zitten ze dan op school. Nu krijg ik wel eens de sociale vraag wat ik dan ga doen? Ga ik weer ‘een baantje’ zoeken? Ik heb immers genoeg tijd om te werken toch? Heel eerlijk, ik voel me nooit zo prettig bij deze vraag. Het geeft me een rotgevoel, het gevoel alsof ik niet thuis mág zitten terwijl mijn kinderen naar school gaan. Lees meer
Als je ons gezin zou zien, zou je misschien niet denken dat wij arm zijn. Dat zijn we ook niet, laat ik dat even voorop stellen. We hebben een mooi huis, we hebben een auto en we hebben kleding aan ons lijf. En om er ook maar even een cliche tegenaan te gooien, de grootste rijkdom zijn de mensen om mij heen. Toch zijn we altijd blut. Terwijl ik deze blog tik, staan we ruim €100 in de min omdat ik zojuist een rekening betalen moest. Ik moet het betalen van andere rekeningen nog een paar dagen uitstellen, tot onze lonen weer gestort worden. Maar in mijn achterhoofd word ik achtervolgt met de wetenschap dat ik eigenlijk tanken moet. Voel je een beetje hoe het is om altijd blut te zijn?
Lees meer
Wanneer een kind op de wereld wordt gezet, ben je als ouder verantwoordelijk voor wat je je kind leert. Het is een vrij logische reactie van moeder natuur. Je zingt, je koestert, je praat… Net zo lang totdat je kindje zijn eerste woordje gezegd heeft. Het maakt niet uit hoe lang die twee kleine kleffe handjes aan je vingers hangen. Je hebt het allemaal voor je kindje over, zodat hij zijn eerste stapjes zetten kan. Je steekt zoveel tijd en zoveel energie in het opvoeden, allemaal om je kind klaar te stomen voor de kleuterschool. Lees meer