(Uitp)LUIZEN

luizen pluis

We zijn alweer een paar weken bezig in het nieuwe jaar..

Zo na de vakantie controleer ik altijd mijn dochters haar op luizen. Het is met regelmaat voorgekomen dat er luizen geconstateerd worden op school en zo ook al bij mijn eigen kinderen. Horendol word je ervan als ze ze eenmaal hebben.

Wij zijn een aantal jaar geleden verhuisd naar een andere stad, wat dus ook inhield dat mijn dochter naar een andere school zou gaan. Een uitstekende keus wat dat betreft en de ontwikkeling van mijn dochter is zienderogen vooruit gegaan nu ze op deze school zit.  Lees meer

1 jaar voorbij

Onze kleine man is gisteren 1 jaar geworden!!

Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik ook al 1 jaar borstvoeding geef. En dat maakt me toch best nog trotser dan het feit dat ik moeder mag zijn van zo’n prachtig mooi mannetje. Met alle daarbij behorende fases die we het afgelopen jaar hebben doorstaan, van leuke tot minder leuke momenten. Want hoe leuk het lijkt, zo’n eerste jaar is niet altijd rozengeur en maneschijn.  Lees meer

Oh jee, tandjes…

baby eerste tandje

De tijd van ‘genieten’ van de kleine man is gelukkig weer aangebroken. Hij was namelijk zelf niet te genieten, door het doorbreken van tandjes. Niet één, niet twee, niet drie, neeeeeeee maar liefst vier tandjes in twee weken tijd die hun plaats innamen in zijn kleine mondje.

Je eerst afvragen wat er in hemelsnaam met zo’n kleintje aan de hand is. Heeft hij honger? Nee, hij wil niet eten… Zelfs de troost van de borst was hem niet genoeg. Zit hem dan een boertje dwars? Nee, als ik hem rechtop hield, ging hij alleen maar harder gillen. Heeft hij een schone luier nodig? Nee, ook daar lag het niet aan. Och lieve jongen toch, ga anders gewoon een keer lekker slapen. Mama is ook hartstikke moe. Niet alleen slapeloze nachten, maar ook slapeloze dagen. Energie die niet bij te tanken is. Dan toch maar even neerleggen in de wandelwagen en een blokje om, in de hoop dat hij zijn oogjes (en daarbij zijn mondje en mijn oren) een beetje rust gunt.  Lees meer

Moe(i)teloos

rauw en verdriet

Mijn gedachten gaan over en weer. Soms vind ik het best pittig hoor, zo’n klein mannetje erbij. Bepaalde huiltjes die je wel plaatsen kunt, maar soms sta je met je handen in het haar en wil je wel net zo hard mee gillen. Vraag ik me wel eens af of ik het allemaal wel goed doe.

Dan kijk ik de kleine man aan met vragende ogen, of hij antwoord geven kan… Vaak is het ook zo weer over en kijkt hij je aan, begint te lachen en dan wil je toch niks liever dan hem oppakken en heerlijk knuffelen? Daar zijn de meningen over verdeeld geloof ik. Sommig mensen zeggen dat je ze dan teveel verwend. Nou, ik hou er niet van om mijn kind te horen huilen, dus dat beperk ik graag. Knuffelen doet ons beide goed en kan niet vaak genoeg. Je weet immers nooit hoe het leven verloopt… Soms kun je je kroost wel eens “achter het behang plakken”. Kleine kindjes, kleine zorgen. De een heeft meer aandacht dan de ander. Grote kinderen, grote zorgen. Ook die ken ik. Maar uiteindelijk ben ik blij en opgelucht als ik mijn kinderen weer zie en met ze kan knuffelen.  Lees meer

Verschillende fases

verschillende fases

Inspiratie zoekende voor mijn eerste gastblog hier op de site voormijnkleintje, kijk ik naar mijn kleintje die in de box ligt te gillen van plezier. Hij heeft hele gesprekken met zijn handen en voeten. En dan die ondeugende grote grijsblauwe ogen, die glinsteren van de pret.

Hij begint steeds meer te ontdekken en dat is zo leuk. Stemgeluiden oefenen, lachen soms tot schateren toe, zuigen op zijn vingers en zelfs zijn tenen moeten eraan geloven. Zo lenig als hij is, stopt hij zijn grote teen in de mond en begint schaamteloos te smakken. Heerlijk die onbekommerdheid…  Lees meer