Ik merk dat er door mensen om mij heen regelmatig wordt gedacht aan een derde. Een goed antwoord op de vraag ‘is het verstandig om nog voor een derde kind te gaan?’ is er niet. Ik kan je alleen wat ervaringen geven over het hebben van drie kleintjes.
Ik heb er namelijk drie. En ik zou ze alle drie, stuk voor stuk niet meer willen missen. En dat zeg ik niet alleen maar omdat ik er geen één meer terug kán stoppen. Bovendien als ik dat zou kunnen doen, zou ik niet wéten welke ik terug in de doos zou stoppen.
Nee. Dat is omdat ik op alle drie trots ben, van ze hou en het voelt compleet.
Maar ze zijn er dus. Alle drie. 24 uur per dag. 7 dagen per week. Om gek van te worden. En dat is waar de volgende vraag vandaan komt. Een derde? Zou je dat nou wel doen?
Je zou het kunnen doen als je…
– van veel herrie, chaos en nog meer herrie houdt. Je kunt misschien denken hoeveel herrie en chaos kan zo een derde kindje meer maken dan er al was? Twee kleintjes maken al onvoorstelbaar veel herrie en chaos. Drie kleintjes maken nog onvoorstelbaarder veel meer herrie en chaos.
– zit te wachten op nog meer was en afwas. De kleertjes van een klein baby’tje zijn niet zo groot, dat is het probleem nog niet. Maar, je verwacht het niet, ook een derde kleintje wordt groot. Hij kotst weleens drie keer per dag over zijn kleertjes en uiteindelijk probeer je hem toch ook zindelijk te maken. Met alle gevolgen van dien. Oh ja, en ook een derde kleintje eet en drinkt en pakt voor elk drankje een nieuw glas.
– over een au-pair, een schoonmaker, een tuinman, een extra auto, een extreem goed humeur en over een huis van minimaal 250 m2 beschikt. Ik zeg doen!
– dol bent op slaaptekort. Stel, je hebt kleintjes die het nogal lastig vinden om door te slapen. Twee keer per week komt er ’s nachts één kleintje uit zijn bed, of erger nog begint hysterisch om MAMA te schreeuwen. Dan heb je met twee kleintjes al vier gebroken nachten per week, een simpel rekensommetje maakt dat je met drie kleintjes zes gebroken nachten per week hebt. Zoals ik al zei, je moet dol zijn op slaapgebrek.
– (minimaal) over een zeven-zitter beschikt. Want ook al past het om drie autostoeltjes op de achterbank vast te krijgen, er is er één die in het midden moet zitten. Daar stuit je al op het eerste probleem, want hoe krijg je in hemelsnaam dat kleintje in het middelste stoeltje? En hoe krijg je dat kleintje vervolgens vast in de gordel? Dan moet je toch echt over wat gymnastische talenten beschikken. En dan komt het volgende probleem, de kleintjes kunnen elkaar aanraken. En nee, kleintjes op de achterbank gaan elkaar niet aaien en kusjes geven….
– een ochtendmens bent. Weet je nog die ene keer dat je iets te ver in het glaasje gekeken had en je de volgende dag wakker werd met een enorme kater alsof die kat je hersenen aan het krabben was? Zo voelt het ongeveer el-ke ochtend met drie kleintjes tetterend naast je oor, als je geen ochtend mens bent dus.
– geen behoefte hebt aan je partner.
– heel veel behoefte hebt aan je partner. Want drie kleintjes in het gareel houden vergt over zeer kundig teamwerk. Je moet ook samen kunnen incasseren dat het teamwerk vrijwel nooit gesmeerd gaat, maar uiteindelijk zul je de vruchten ervan plukken. Dat hoop je dan.
– geen waarde hecht aan je sociale leven. Een avondje vrij in het weekend? Waar je vroeger je vrienden op belde om samen een avondje te gaan stappen, ben je nu maar al te blij om samen een avondje op de bank te ploffen en eindelijk weer een aflevering op Netflix te kunnen kijken.
– geen tijd nodig hebt voor jezelf. Naast je dagelijkse behoeften, zoals eten, drinken, slapen en poepen, wat je overigens ook al nimmer alleen doet, blijft er weinig tot géén tijd voor jezelf over.
En toch… Ik zou ze voor geen goud willen missen! Ik houd ervan. Echt. Dus op de vraag: Een derde? Zou je dat nou wel doen? Zeg ik volmondig JA! (op eigen risico).
Oo ik houd zo van jou artikelen. Zo leuk om te lezen. Haha ik houd het voorlopig bij eentje 🙂
Heel verstandig 😉
Een derde betekent letterlijk en figuurlijk loslaten, al is het omdat je maar twee handen hebt. En dat is goed voor kinderen. We krijgen veel te veel prinsjes en prinsesjes.
Ja loslaten… Ik vind het soms wel een dingetje.
Die laatste toevoeging vind ik helemaal waar, Ageeth. Waarom zouden we de hele dag de controle willen of moeten hebben over al het doen en laten van onze kinderen?
Bij mij is het sowieso al “te laat”… wij verwachten in juni onze derde 😉
Ben ik het helemaal mee eens!
Wat ik vooral anders vond bij drie kinderen is dat je letterlijk een hand tekort komt. Twee kun je nog allebei vasthouden, maar met drie verlies je een stukje controle.
Precies, dat loslaten. Let it gooooo
Wederom leuk geschreven. Ik zou dolgraag ‘alleen maar’ een tweede willen, maar helaas is ons dat niet gegund. Dus ik zeg: vooral heerlijk genieten van jullie grote gezinnen!
Oef dat vind ik pijnlijk! Ik gun het iedereen en zeker ook jullie!
IK HEB ER OOK DRIE EN HET IS INDERDAAD WELEENS AANPOTEN, MAAR OOK HEEL VEEL GENIETEN. IK VIND HET ZELFS ZO LEUK DAT IK NU WELEENS TWIJFEL OVER EEN VIERDE 😉
Een vierde doe je er zo bij, zeggen ze… 😉 Voordeel is, dan heb je weer een evengetal.
Leuk artikel! Ik denk dat na twee kids het verschil niet meer zo groot is. Of misschien is dat pas na drie 😉 Ik weet het nog niet , want we hebben er ‘maar’ twee 😀 Wie weet dat dat ooit nog komt, een derde
Haha ik ben 1 van 5 en mijn moeder zei altijd na de eerste 3 maakt de rest niks meer uit. Mijn broer was de tuinman die overal ondergrondse hutten maakte. Ik de aupair voor mijn jongste zusjes. En in dat VW busje kon zo een halve klas in.
AMEN.
Van twee naar drie kindjes bleek een verdubbeling in de praktijk gek genoeg. Niet omdat we een tweeling kregen maar zo voelt het. Ik haal de avond ter nauwer nood en krijg geen avond of nacht rust.
Later als ik groot ben hoop ik met Kerst wel een heel koppel aan tafel te hebben
Tip van mijn kant: wacht wat langer. Ik heb er 3 van 10, 8 en 1. De oudste twee bedruipen zichzelf wel, en komen niet meer ’s nachts hun bed uit. En kunnen incidenteel even oppassen. Voor de was maakt het niets uit 😉 Af en toe denk ik zelfs aan een vierde!
Gewoon wat leeftijdsverschil ertussen! Onze dochter is 7, zoon 4 en nr
3 op komst! Dus genoeg hulp!!
Wij hebben sinds dit weekend ook drie kinderen in huis (derde pleegkind van vijf maanden), drie onder de drie zelfs en vind het heerlijk. Is echt genieten. Vandaag had ik er echter vijf (oppaskind en nichtje erbij) ook onder de drie jaar en dat was echt teveel. Meer leeftijdsverschil is misschien wel slim
Ik heb 3 jongens
Van 3 jaar, 2 jaar en 1 jaar
En ik zou er nu ik ze zo zie nooit meer aan leeftijd tussen willen.
En ja de dingen die je beschrijft zijn herkenbaar maar als je jong bent hoor je energie genoeg te hebben om het aan te kunnen.
I love it.
Idd er meer tijd tussen laten zitten. Mijn oudste dochter is 9 de andere 4 we zijn nu bezig voor een 3e. Tijd voor jezelf moet je altijd blijven creëren of je nu maar 1 kind hebt of 5… Ik vind het bij de andere 2 geweldig dat er zoveel tussen zit, ik heb van allebei alles heel bewust meegemaakt en hoop dit van de volgende ook mee te maken.
Meer dan 3 lijkt me idd niet veel meer uit te maken behalve dan een heleboel praktische dingen: andere auto, vakanties onbetaalbaar en. ..
En hier houden we het bij twee. Om alle praktische zaken als drie slaapkamers, twee handen, niet nog een grotere auto willen. Maar ook funancieel, nu is alles nogg te betalen… Twee meiden om trots op te zijn van bijna 1,5 en bijna 4.
Ik heb er 4 en allemaal onder de leeftijd van 5 jaar. En inderdaad die vierde geeft weinig verschil. Het was daarvoor ook al een chaos!
Maar ik zeg doen! Je kids worden er heel sociaal en zelfstandig van in zo’n groot gezin.
Nu heb ik wel de luxe dat ik fulltime moeder kan zijn. Ik zou niet weten hoe ik het zou moeten regelen met ook nog werk buitenshuis.
Kunnen drie kinderen echt veel meer herrie maken dan die twee van mij ;-)? De oudste imiteert meerdere keren per dag het luchtalarm, wat voor de jongste weer het sein is om vrolijk mee te gillen. En deze mama? Die doet wel eens mee, tot grote hilariteit van de kids. Inmiddels ben ik he-le-maal klaar voor een derde, manlief begint aan het idee te wennen dat er misschien toch wel een derde bij gaat komen. Maar no way dat ik hem dit artikel onder zijn snufferd duw. Dan is het echt over en uit…. :-p.
Tot slot mijn complimenten, top geschreven! Herkenbare woorden van een trotse moeder.
Ook ik heb met plezier je stukje gelezen en gun jullie het van harte
Geniet allen van je mooie grote gezin maar ben je bewust dat dat niet voor iedereen is weggelegd.
Zelf hebben we het geluk gehad om na 5,5 jaar onze 2e kleine te mogen krijgen.
Maar inmiddels was mijn leeftijdsgrens (en lichamelijk/sociaal-emotionele grens) al zodanig bereikt dat er niet eens meer over een derde gesproken hoefde te worden..
5 jaar jonger en minder “nare ervaringen rijker dan graag.
Gelukkig ligt dit onderwerp bij mij niet meer zo gevoelig maar voor andere mama’s misschien wel
Niet om je te beklagen hoor maar wilde even een tip geven..
lieve groet
Ik heb vier kinderen en ik kan je zeggen dat het vroeger niet altijd gemakkelijk is geweest. Maar nu ze ouder zijn (13,16,18, onze jongste zou nu 10 zijn,maar is helaas overleden) haal je er zoveel genot en gezelligheid uit! Jammer dat het steeds lastiger wordt voor veel mensen om het te kunnen betalen, vooral als ze gaan studeren, maar vooropgesteld, zo ontzettend gezellig een groter gezin en hoe groter het gezin, hoe relaxer jezelf wordt.. De oudste kan af en toe oppassen, de ander helpt met huiswerk, kortom heerlijk!
Haha, wij houden het lekker bij twee, ons gezin is helemaal compleet, zeker na het lezen van jouw hilarische artikel 😉
Ik denk ook dat als je er drie onder de vier jaar hebt dat het de eerste paar jaar aanpoten is maar ook die worden weer groter. Ik heb het zelf niet zo zwaar meegemaakt ik heb er drie 13,9 en 5 jaar dus er zit bij mijn kids wel wat ruimte waardoor ik het waarschijnlijk wat makkelijker heb ervaren. Een vierde zou ik wel willen maar dat past gewoon niet we hebben vier slaapkamers in huis en een grote vijf Zits auto. Dus nu past alles precies. Ik heb nog steeds tijd voor mezelf. Ga geregeld nog weg met vriendinnen. En zelf 1 keer per jaar een weekje alleen op vakantie om even op te laden. Ik heb drie schatten van kinderen de oudste is aan het puberen heel leuk. De middelste heeft autisme en de jongste moet ook getest worden. Maar nog vind ik het niet zwaar
Wat grappig,ik krijg van allerlei vrienden de link naar deze pagina gepost op mijn tijdlijn op Facebook..
Met de vraag of het jongetje dat op de foto bij het stukje staat onze zoon is…
Zelfs zijn vader keek er net na,zei hey het is hem…grappig hoeveel ze op elkaar lijken
Nu kan ik alleen de foto nergens terug vinden hier op de pagina…?
Groetjes Inge..(mama van 3 😉
Ik heb er ook drie, 6, 3 en 1.5 jaar. Het is en drukte, maar wel een hele leuke. En de dingen die je beschrijft kloppen helemaal. Tijd voor jezelf is er alleen maar als ze om zeven uur op bed gelegd worden door manlief . Heerlijk dat moment
Hahahahaha, wat een hilarisch en herkenbaar artikel! Deze ga ik even delen met een collega die ook drie kids heeft én samen klagen we vaak over jouw rijtje aan bevindingen 😉
Soms twijfel ik nog steeds! Maar mijn jongens zijn al 7 & 9 (bijna 10!)! Heb nu zoveel vrije tijd, handen vrij enzo dan mag je weer opnieuw beginnen! Weet nog niet of ik dat wel wil..
Bovenstaande is allemaal heel herkenbaar. Ikzelf ben moeder van 4 kinderen van 2009, 2010, 2011 en 2012. Zo nu en dan (of eigenlijk meestal) is het een gekkenhuis hier, maar ik zou ze voor geen goud willen missen. En ik ben me er wel degelijk van bewust dat we onszelf heel gelukkig mogen prijzen met 4 gezonde kinderen (ook al hebben we een abonnement bij de KNO-poli). Je leert vanzelf te slapen op de momenten dat het wél kan en met minder genoegen te nemen. Je krijgt er dan ook zoveel voor terug! Soms had/heb ik het gevoel dat je aan je omgeving moet uitleggen waarom je 4 kinderen hebt, maar het is 100% onze eigen keuze en we hebben gewoon ongelooflijk veel geluk gehad dat het ons gegund is.
Ik zou het heel graag willen, ik ben dol op kinderen (zeker die van mijzelf 😉 ) maar besef echt dat het een groot cadeau is!
Helaas, door mijn diabetes en mijn huidige gezinssituatie, is een derde geen optie 🙁 Ik zou het fijn vinden om de zorg voor een pleegkind te dragen maar daarvoor moet mijn huidige levensomstandigheden eerst verbeteren…
Voor mij is dit niet echt herkenbaar. Maar ik denk dat dat alles te maken heeft met het leeftijdsverschil dat er tussen onze kids zit. Namelijk 3jaar en 3 maanden tussen de oudste 2. 7 jaar en 7 maanden tussen nr 2 en 3. En 10 jaar en 10 maanden tussen de oudste en de jongste… probeer dat maar eens na te doen 😉
Wij hebben er inderdaad 3!
Toen onze meiden 7 en bijna 11 waren, kwam er een klein ventje bij. Waar begin je aan… zeiden ze om ons heen. Natuurlijk begin je voor een deel weer op nieuw, maar het is zo anders. En eigenlijk heel relaxed. Inmiddels zijn ze 15, 12 en 4 en dol op elkaar.
Hel grote leeftijdsverschil maakt het zoveel makkelijker! Ze doen en kunnen alles met hem. Als ik even geen geduld heb voor een peuterpuber-driftbui hoor ik mijn dochter zeggen:”… laat mij maar even mam…”
Oppassen hebben wij niet meer nodig! Sterker nog… de ouders van vriendjes van school vragen om de beurt of er toevallig ‘een zus’ beschikbaar is om op hun kindjes te passen.
Nee het wordt er bij ons alleen maar makkelijker op.
Maar dat heeft ook met het type kind te maken. Onze oudste was verreweg het meest bewerkelijk en motorisch zo idioot snel en sterk dat we ogen te kort kwamen en onze handen vol hadden aan eentje! Ze liep, rende en klom met 7 maanden vliegensvlug door het huis. Niets was veilig…. pfff daar konden we echt geen baby’tje bij hebben. De anderen waren gelukkig veel rustiger. De oudste sliep nooit door, de jongste bijna altijd.
Tijdens de bevalling van ons nakomertje lag ik in het ziekenhuis tegenover een vrouw die ook al 2 kinderen had, maar nu haar 3e, 4e en 5e zoontje verwachtte… dat relativeerde alles zo…
Wij zijn zielsgelukkig met onze heerlijke kinderen! En natuurlijk beseffen ook wij wat een groot geluk het is dat het zo heeft mogen zijn!!!
Wij hebben 5 jongens. En inderdaad een dolle boel maar ach het is altijd wel gezellig druk of gezellig ruzie hahaha bedoel alles komt goed en na drie gaat het vanzelf
Hier ook 3
Maar toen de 3e werd geboren waren de andere 2 al 8 en 4 jr , daardoor heb ik het niet echt als druk ervaren