Waar zijn de mama’s?

Disney prinsessen zonder moeder

Is het je weleens opgevallen dat bij veel van de Disney prinsessen geen moeder meer in beeld is. Zelf had ik er eigenlijk nooit over nagedacht, totdat ik de opmerking laatst ergens voorbij zag komen. Ik zal er een paar noemen: Ariel De Kleine Zeemeermin heeft alleen haar vader Koning Triton. Ook bij Pocahontas is er alleen een vader, het opperhoofd, in beeld. En Belle, je weet wel van het Beest, groeit ook alleen met haar vader de dorpsgek op. Assepoester en Sneeuwwitje hadden alleen hun akelige stiefmoeders die over hun ‘waakten’.

In een interview in het Amerikaanse magazine Glamour geeft Disney producent Don Hahn twee redenen waarom het zou kunnen zijn dat de moeders geen (belangrijke) rol hadden in deze Disney klassiekers…

Tijdgebrek is een reden

“De eerste reden is uit praktisch oogpunt. Een Disney film duurt maar zo een 80-90 minuten. De films gaan over opgroeien én over die ene dag dat je je verantwoordelijkheid moet nemen. Als je één of beide ouders weglaat, wordt het karakter gedwongen om sneller volwassen te worden.”

De tweede reden is een stuk tragischer.

Tragische reden

“In de jaren 40 kocht Walt Disney een huis voor zijn vader en moeder. Toen zijn vader en moeder verhuisd waren, zat er een lek in de oven van het nieuwe huis, waardoor zijn moeder vlak na de verhuizing stierf en vader ziek werd. Hij zou er nooit over gepraat, maar zich wel verantwoordelijk gevoeld hebben, omdat hij door zijn succes een huis kocht voor zijn ouders. En ook al was het niet zijn schuld, toch zou hij achtervolgd zijn door de gedachtes en het gevoel dat hij verantwoordelijk was voor zijn moeders dood.”  

Waardevolle levenslessen van Disney papa’s

Gelukkig gaven de Disney papa’s hun dochters (en ons?) waardevolle levenslessen… Neem bijvoorbeeld de vader van Pocahontas, opperhoofd Powhatan. Wanneer Pocahontas voor John Smith kiest en om vrede tussen de twee partijen vraagt, respecteert hij haar beslissing door te zeggen dat ze haar eigen weg in het leven moet kiezen. En die dorpsgek waar ik het eerder over had, de geschifte maar ook briljante Maurice, is de definitie van een toegewijde vader. Hij accepteert Belle voor wat ze is, een introverte boekenwurm en gaat zelfs helemaal mee in het ‘Beest-gebeuren’. Belle heeft een vader die haar niet alleen steunt, maar ook volledig begrijpt. Wat heeft een dochter nog meer te wensen?

Het volledige interview met producent Don Hahn kun je hier lezen.