Wat eten we vandaag? Dat is elke dag weer de vraag. En eerlijk gezegd, het wordt elke dag steeds moeilijker en ingewikkelder. Ik las laatst een artikel in het het AD. Zout: nog geniepiger dan suiker. Jeetje zeg, wat mogen we tegenwoordig nog wel eten? Suiker is de laatste tijd al een taboe. Ik durfde al niet meer in het openbaar mijn kinderen een lolly of koekje te geven. Dus ik liep met zakken chips de winkel uit. Maar dat mag dus ook niet meer. Ik weet niet of ik mijn zoon van 10 nog kan plezieren met een doosje krentjes met Jip en Janneke erop.
Tegenwoordig mag je helemaal niets meer eten. Van het ene word je te dik en is slecht voor je tanden. Het andere is slecht voor de nieren. En suiker wordt zelfs het witte gif genoemd. Wat een luxe problemen allemaal. Moeten wij ons niet schamen dat we zitten te zeuren over zout en suiker in het eten? Terwijl er zoveel mensen zijn die honger hebben. Als ik nu ’s avonds aan tafel zit en ik zeg: “Eet je bord leeg! De kindertjes in de arme landen hebben honger en jij laat je eten staan.” Dan komen ze nu met: “De toegevoegde suikers en zouten zijn slecht voor mijn gezondheid”. Al denk ik eerlijk gezegd dat ze dat niet zo snel zeggen. Juist alles met zout en suikers vinden ze lekker. Alles wat groen is, wordt afgekeurd.
Elke avond hoor ik drie keer dezelfde vraag: “Wat eten we vandaag?” Mijn moeder antwoordde vroeger altijd: “Husse met je neus ertussen”. Dat vond ik zo’n stomme opmerking. Maar nu begrijp ik het wel. Na drie keer “ieuw” op een dag ben je er wel klaar mee. Ik kan het nooit voor iedereen goed doen. Tenzij ik elke dag vette, zoutige patat eet. De middelste vindt boontjes vies en verdwijnen die stiekem in zijn broekzak, ik onderzoek nu zijn zakken voordat hij van tafel gaat, anders vind ik de halve maaltijd in de wasmachine. De ander vindt pasta smerig en rolt die heen en weer over het bord. Bij de jongste hangt de mie in zijn haren en wordt het gebruikt als snor (net als meester Shifu van KungFu Panda). Een keer zei ik toen mijn middelste die zijn groenten uit de pasta viste en terug in de pan wierp: “Wat je niet zo lekker vindt, schuif je dan maar onder je bord”. Het gevolg was dat zijn hele bord omgekiept werd en onder de rand werd geschoven. Daarom eten we tegenwoordig een stapel rauwkost bij het avondeten, zodat ze nog een beetje vitamines binnen krijgen.
Vlees gaat er over het algemeen wel aardig in. Maar dat is weer slecht voor het milieu en er zitten te veel zouten in. Pas zei de oudste: “Ik wil geen kip. Dat is zielig”. Dus ik zei hem: “Weet je wat pas zielig is? Dat die kip nu voor niets is gestorven”. Maar eigenlijk heeft hij wel gelijk. Ook te veel vlees eten is niet goed. Als we al die krantenberichten moeten aannemen, heb ik een heel leeg winkelkarretje en ben ik klaar als ik bij de groenten afdeling ben geweest. Moeten deze natuurlijk wel onbespoten zijn.
Ik denk dat het beste is als ik een groentetuintje ga beginnen. Geitenwollensok ben ik toch al. Zeker omdat mijn kinderen thuis zijn geboren (behoort tot geitenwollensokken heb ik gelezen) en ik een thuisblijfmoeder ben. Het past volledig in het plaatje. Ik weet niet of de jongens er blij van worden. Ik eigenlijk ook niet echt met dit weer. Maar later zijn ze me vast dankbaar.
