Het is voor ons het einde van het schooljaar en niet alleen de kinderen hebben heel veel geleerd, ook ik heb weer het nodige geleerd. Zo heb ik weer eens mogen aanschouwen dat iedereen beschikt over zijn eigen unieke kwaliteiten. De één blinkt gewoon iets beter uit dan de ander en dat geeft niet, we mogen er allemaal zijn.
Nee ik heb het niet over de kinderen. Ik heb het over de moeders.
En nee, dit wordt geen klaagzang over de verschillende soorten schoolpleinmoeders. Hoe de één schuchter in een hoekje op haar kind staat te wachten en hoe de ander triomfantelijk over het plein paradeert als een ware paradijsvogel. Nee, dit gaat over die moeder die je het liefste ontwijken wil, want voor je het weet sta je stoeltjes te schrobben op de jaarlijkse schoonmaakavond. Zo’n moeder waar je eigenlijk geen nee tegen kan zeggen, of durft te zeggen vanwege haar fijne, doch noodzakelijke uitstraling: de klassenmoeder.
Die klassenmoeder van het afgelopen jaar, dat was onder andere ik. En ik kan je zo aan het einde van het schooljaar vertellen, ik was een nogal belabberde klassenmoeder.
Punt 1. Ik ben niet attent. Ken je dat, dat je een spontaan kaartje ontvangt en denkt ‘ah wat leuk van diegene, echt heel attent!’ Nou, diegene ben ik dus niet. Ik ben niet attent. Nooit geweest ook. Ik heb het wel geprobeerd, maar het werkte niet.
Punt 2. Ik ben chaotisch. Ik heb drie kinderen op school en het is al een hele prestatie wanneer ik alle drie de kinderen in het juiste klasje krijg. Laat staan dat ik weet welke klasgenootjes bij welke groep horen. Het is gewoon ingewikkeld weet je.
Punt 3. Ik heb al zoveel app’groepjes. Van 184 gemiste app’jes uit de klassengroep, word ik gewoon bang.
Punt 4. Ik ben niet creatief. Ik ben misschien creatief met woorden, maar niet creatief met afscheidsknutseltjes en bedankt juf cadeautjes.
Punt 5. Ik ben onzichtbaar. Wanneer moeders uit het klasje van mijn kind dit lezen, zullen ze denken ‘oh was jij de klassenmoeder!’. Ik ben op zich best aardig hoor, daar ligt het niet aan, maar ik ben gewoon niet zo opvallend en amicaal op het schoolplein.
Ik ben mijn mede-klassenmoeder eeuwig dankbaar dat zij haar taak wel goed wist te vervullen. En ze was/is niet eens eng! Maar ik moet bij deze concluderen dat ik niet erg op mijn plek zit als klassenmoeder en dus geeft deze belabberde ex-klassenmoeder het stokje graag over.
Volgend jaar houd ik het maar bij het wijn, euh koffie schenken op de ouderavond.
