Ik zal meteen maar met de deur in huis vallen, ik ben ‘zo’n moeder’. Wat voor moeder? Hoor ik je denken… Nou zo’n moeder die niet liegt tegen haar kind. Ook niet over het geheim van Sinterklaas.
Ik maak mezelf er niet populair mee, dat weet ik. Maar als populariteit in het ouderschap een rol speelt, kom ik sowieso niet ver. Mijn schoonmoeder vindt het verschrikkelijk. Sommige vrienden begrijpen mij echt niet. Ik verpest het voor hen. Ik verpest de hele ’traditie’.
Jammer dan.
En natuurlijk, traditie is belangrijk. Het laat zien wie we zijn, het hoort bij ons verleden. Het is een traditie, net als vele andere tradities. Maar een traditie betekent niet per definitie dat het goed is, dat het oké is.
Als de traditie gezellig samen zijn en fijne herinneringen maken is, dan ben ik meteen voor! Ik ben de laatste die deze traditie verbreken wil. Maar de traditie is discriminatie (ander verhaal). De traditie is liegen tegen kinderen. Er wordt verwacht dat ik lieg tegen mijn kinderen.
Ik doe het niet. Ik ga niet liegen. Sinterklaas bestaat niet.
Elk jaar bakken we pepernoten en versieren we het huis met Sinterklaas decoratie. Mijn kinderen zetten hun schoen en krijgen cadeautjes. We gaan naar de Sinterklaasintocht en bij slecht weer kijken we ernaar op tv. We zingen Sinterklaasliedjes en we kijken naar het Sinterklaasjournaal. We hebben het gezellig en we maken herinneringen.
Maar ik doe niet mee met het leugenspel. Ik wil mijn kinderen niet bedonderen. Mijn kinderen weten hoe de vork in de steel zit. En het Sinterklaasfeest is net zo leuk en spannend als bij alle andere kinderen, maar dan zonder leugen.
’Sinterklaas-leugen schaadt vertrouwen’
Zo luidt de kop van een artikel in de telegraaf. Ouders die hun kinderen laten geloven in de goedheiligman en zijn Pieten, kunnen daarmee het vertrouwen van hun kleintjes schaden. Een waarschuwing van twee psychologen in het vooraanstaande medische blad The Lancet.
Kun je je het nog herinneren? Toen jij als klein kind erachter kwam dat Sinterklaas niet bestond. Ik wel. Wat voelde ik mij bedonderd. Besodemieterd! Over wat zouden mijn ouders nog meer liegen dan? Is alles een leugen wat ze mij vertellen?
Al die gezelligheid, al die herinneringen. Allemaal een leugen?
Ik wil dit gevoel niet bij mijn eigen kinderen nalaten. Ik wil het vertrouwen van mijn kinderen niet schaden alleen maar omdat het traditie is.
Ik wil de traditie van gezellig samen zijn en fijne herinneringen maken. Ik wil de traditie van vertrouwen in elkaar hebben.
Ik ga niet liegen. Sinterklaas bestaat niet!
Afbeelding: Shutterstock
Originele post op: 30 november 2016
Ik heb er alvast geen trauma aan opgelopen. Maar iedereen doet wat hij wil hé 😉
Ik begrijp je verhaal. Maar hoe brengen je het aan je kinderen over. Die van mij zijn 4 en bijna 2. Vertel je ze dan gelijk dat de sint de cadeautjes niet brengt maar papa en mama ?
Ben met het idee aan het stoeien …
Mvg
Ja ik vertel ze dat het een spel is met verklede mensen, maar ik vertel er ook wat bij over de geschiedenis. Waar ‘het spel’ vandaan komt. En verder zeg ik ze inderdaad dat papa en mama de cadeautjes kopen en ook de cadeautjes in de schoentjes doen.
Mijn kinderen altijd het verhaal van de bisschop van Myra verteld.
dat wij als herinnering aan hem onze kinderen kadootjes geven.
Het is een spel. Wat ouders vaak niet weten dat kinderen er vaak al lang achter zijn en het spel met de ouders meespelen en hun in de waan laten dat ze geloven. Het ” geheim ” delen ze vaak met andere kinderen, dat is reuze spannend. Als kinderen vragen gaan stellen kun je ze in het spel meenemen, door het ” geheim” met ouders te delen voelen ze zich al vaak heel groot. Bij kinderen past fantasie, daar hoort Sinterklaas ook bij.
46 jaar onderwijservaring spreekt hierbij mee.
Hier vertellen Wij ook ook over de bisschop van Mira en wat voor goede dingen deze man deed. En dat we daarom elk jaar op ,5december dit herdenken.
Overigens heb ik nooit een trauma overgehouden aan de zoogenaamde waarheid aan sinterklaas. Misschien omdat ik van kleins af aan hetzelfde verteld ben als mijn kinderen.
Voor hen bestaat sinterklaas vanaf het moment van de intocht echt. En ik ? Ik geniet elk jaar opnieuw met ze mee
Ook wij vertellen over de bisschop van Myra. Nu nog heel eenvoudig maar dat gaat volgend jaar waarschijnlijk anders worden. Toch wil ik iets heel moois vertellen met een glimlach. Ik heb laatst een blog geschreven dat de Sint wel bestaat. Eigenlijk is de sterking van dat blog dat er mensen zijn die omzien naar de kinderen die anders heel weinig of geen cadeautjes zouden krijgen. Voor mijn gevoel bestond die Sint eventjes. Zeker omdat er een cadeau tussen zit waarvan ik verwacht dat mijn kind dit erg leuk gaat vinden. Ook nog omdat iemand dit voor ons geregeld heeft en ons kind inderdaad dan een paar kleine cadeautje zou krijgen. Ik snap de strekking van je blog wel, heel goed zelfs. Ik was 7 denk ik mijn broer was 5 en ik vroeg of Sinterklaas bestond. Ik krijg als antwoord nee. Maar om mijn broer nog te laten geloven kreeg ik een brief van die sint…. Ik heb me nog nooit zo bedrogen en voorgelogen gevoeld. Dit is dus 32 jaar gelden.
Ik snap je punt…
Maar ik hoop wel dat jouw kinderen hun mond kunnen houden.
Want hoe vervelend is het als er in een klas van 20 gelovende kinderen door 1 niet gelovend kind wordt gezegd dat Sinterklaas niet bestaat???
Is bij mijn dochter in de klas gebeurd en ik kan je vertellen dat dat niet heel prettig was!
Hier precies zo… ik wilde er ook niet om liegen!
Zij weten niet beter en het gekke is… ze hebben er nooit over gepraat, omdat het voor hen op deze manier de waarheid was! Pas toen kinderen gingen zegge, maar hij bestaat niet keken de kinderen verbaasd in de zin van ‘maar dat weet toch iedereen?’
Kortom ik denk er precies zo over!
Ik ben het gedeeltelijk met je eens en wil er ook niet over gaan liegen. Maar zolang er geen vragen gesteld worden hoef ik geen antwoord te geven en zal hij misschien in het Sinterklaasverhaal meegaan. Ik hou de waarheid dus een beetje in het midden en zal mijn kind daarin volgend. Maar op de vraag ‘ mama, is Sinterklaas wel echt? ‘ zal ik nooit ja zeggen.
Overigens heb ik me nooit bedrogen gevoeld. Wel vond ik het jammer toen de magie van Sinterklaas voor mij verdween toen ik erachter kwam.
Ik snap je beweegredenen wel. Maar ik ervaar dit niet echt zo van vroeger, dat ik bedrogen zou zijn door mijn ouders. Ik vond het wel stoer dat ik op een gegeven moment het geheim wel kende en mijn zusjes nog niet.
Dank voor dit blog!! Mijn ouders zijn vroeger ook gewoon eerlijk geweest en ben er echt niet slechter van geworden. Al die negatieve reacties snap ik dan ook niet. Cadeautjes zijn cadeautjes hoor voor kinderen.
Welke negatieve reacties? Haha iedereen is vet positief!
Ja heb ook geen negatieve reacties gelezen :))
Dank voor je blog! Ik stoei er nog mee hoe en wat met Sint en mijn dochter (ze is nu 13 maanden). Ik voelde me vroeger echt bedrogen door mijn ouders toen ik erachter kwam. Dat ze gewoon jaaaarenlang tegen mij gelogen hebben, verschrikkelijk. En dat wil ik niet voor haar.